Πρώτον γιατί σε είδα στον ύπνο μου. Δεύτερον γιατί είσαι μικρή. Τρίτον γιατί είσαι κόρη πελάτη μου. Και τέταρτον επειδή έχεις γκόμενο. Κι επειδή τίποτε απ’ όλα αυτά δε θα μπορούσα να σου πω χωρίς να θυμώσεις, απλώς δε σε φίλησα. Έκανα την παλαβή. Έκανα πως δεν κατάλαβα. Άλλωστε θα 'θελε θάρρος από τη μεριά μου για να σε φιλήσω. Και θράσος. Και δεν το πήρα. Ήθελε εκείνη την αρσενική αποκοτιά με την οποία ψεκάζουν τα θηλυκά το αρσενικό που διαλέγουν. Και μετά ποιος θα μ’ έπιανε. Εκείνο το θάρρος το αλλόκοτο που προ ουδενός ορρωδεί. Που εισβάλλει και τα κάνει λίμπα. Αλλά δεν. Αυτά είναι για νεαρούς, αδέσμευτους και αρτιμελείς. Κι εγώ, ουδέν εξ αυτών συντρέχει. Άσε με να σου εξηγήσω. Πρώτον, έχεις γκόμενο. Είσαι, δηλαδή, αλλουνού. Έτσι πάει. Το ξέρω πως εκείνη τη στιγμή, εχθές, δεν ήσουν κανενός. Έπαιζες μόνη σου. Πιθανόν και να τον έχεις ψιλοχεσμένο, γενικώς ειπείν. Μόνο εσύ τα γνωρίζεις αυτά. Αλλά τι θα γινόταν δυο λεπτά μετά το φιλί, μωρή; Ποιανού θα ’σουνα εσύ και ποιανής θα ’μουνα...
επί παντός