Ο Ανδριανείος ήτο ήρως της Επαναστάσεως. Ιστορικός και ένδοξος. Και πολλά επιφανής. Τους κυρίεψε όλους, μα όλους τους πάντες, και με το σπαθί του τούς έδωσε και νιώσαν πόσ’ απίδια βάνει ο σάκος. Τους κατετρόπωσε νυχθημερόν και δεν αφήκε λίθον επί λίθον. Ήτον πάντα έτσι αψύς, όπως τον ξέρουμε, με τις μουστάκες του, με τα ούλα του. Και ήτο και αυτοκράτωρ. Αυτός έφτειαξε το μεγάλο κανάλι, λένε, να πηγαίνεις στας Αθήνας, αλλά εμείς μη δούμε καλό, πέφτουμε να τον χαλάσουμε τον άνθρωπο. Και κανάλι έφτειαξε, απ’ το βουνό που έβγαζε στην πλατεία, και πύλη μεγάλη ναν την περνάς και να βγαίνεις στο σωστό μέρος και στιγμή. Αλλά κι αυτήνε την έχουμε περιφρονήσει, σιγά που θα την φροντίζαμε, και κανείς δεν πάει να κάτσει αποκάτω – ας πούμε για πικ νικ, μια Παρασκευή, ένα Σαββάτο, ξέρω γω, τάπερ, κεφτεδάκια και λοιπά – όοοχι. Μόνη της και μαραζώνει. Αλλά μήπως περίσσεψε ευαισθησία για τα εθνικά μας; Μπα. Έτσι είμεθα εμείς. Αγνώμονες. Αυτός μάλιστα ο οπλαρχηγός, από την απολύτως προσωπική του περιουσ...
επί παντός