typographos

– Γιατί θέλετε να κατεβείτε στην Τραφάλγκαρ Σκουέαρ; Αυτό μας έλειπε τώρα. Ζητάς από έναν άνθρωπο να σου πει πού είναι η Τραφάλγκαρ Σκουέαρ γιατί ’σαι ξένος και δεν ξέρεις πού παν τα τέσσερα και θες εκεί να κατέβεις απ’ το λεωφορείο, κι εκείνος σε ρωτάει γιατί θες να κατέβεις. Κακό αυτό. Άσε μας κυρά μου. – Γιατί θέλω να πάω στον Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών. Δεν υπήρχε τέτοιο πράμα στην Αγγλία εκείνο τον καιρό. Ούτε σήμερα υπάρχει. Ούτε ποτέ. Αλλά ο δικός σου μετέφραζε τις ελληνικές πραγματικότητές του στα αγγλικά και νόμιζε ότι επικοινωνεί. Ότι συνεννοείται. Έτσι νομίζεις όταν είσαι εικοσάρης και δεν έχεις ακούσει άλλη γλώσσα στον τόπο της. – Καλά, τι να κάνετε στον Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών; Ήταν ξαφνιασμένη η γυναίκα. Γνησίως. Πρώτον είχε καταλάβει ότι ήμουν ξένος. Άριστα αγγλικά, αλλά φροντιστήριον Χαμπάκης. Δηλαδή καθόλου αγγλικά. Δεύτερον εκείνος ο Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών, τον οποίο με περισσή ευγένεια επανέλαβε η πεντηκοντούτις καταβεβλημένη κοκκινομάλλα, προφανώς για να μη με ...

Μάγισσα μάγισσα, τι μαγειρεύεις; φωνάζουν τα κοριτσάκια. Στέκεται η μάγισσα ακουμπισμένη στην αρχαία κολόνα με το μέτωπο πάνω στα σταυρωμένα της τα χέρια, να μην τις βλέπει τις φιλενάδες της. Και φωνάζει ένα φαΐ. Ας πούμε, μπάμιες. Τσουπ, ένα κοριτσάκι που του αρέσουν οι μπάμιες κάνει ένα βήμα μπρος. Γυρνάει, τις κοιτάζει καλά καλά η μάγισσα, ν’ αποτυπώσει στο μυαλό τις νέες τους θέσεις, κι ύστερα γυρνά και ξανά ακουμπά στην κολόνα. Μάγισσα, μάγισσα, τι μαγειρεύεις; ρωτάνε πάλι αυτές. Παστίτσιο, ξέρω γω. Τσουπ, όποιο κοριτσάκι του αρέσει το παστίτσιο, ένα βήμα μπρος. Άντε γυρίζει αυτή και τις κοιτάζει. Και κάποτε, όταν νιώσει ότι το ’χει, πατάει μια ξαφνική φωνή, παιδιάααα! και ρίχνεται ν’ αρπάξει όποιαν έχει έρθει πιο κοντά. Τσιρίζουν αυτές και τρέχουν αλαφιασμένες, κι άμα πιαστεί, όποια πιαστεί, αυτή γίνεται η νέα μάγισσα. Κι έρχεται με τη σειρά της να γυρίσει ν’ ακουμπήσει στην κολώνα. Στο αρχαίο μάρμαρο. Κίονας αράβδωτος. Από πότε; Ποιος ξέρει. Δε μπορείς να ξέρεις σίγουρα. Σ’ αυτή...

Αστήρ. Αστέρας. Άστρο. Από κείνο το *ster- το πρωτοϊνδοευρωπαϊκό. Που συνδέεται, λέει, με ρίζες που θα πουν σκορπίζω, διαχέω. Βέβαια. Πάνω άμα κοιτάς, σκόρπια τα βλέπεις – τι ήθελες να βλέπεις, σ’ ένα μέρος μαζεμένα όλα, να περιμένουν εσένα να τα δεις; Ασφάλειαι Αστήρ, Κοινόχρηστα Αστήρ, Στεγνοκαθαριστήρια Αστήρ. Να ’σαι τώρα εξωγήινος γλωσσολόγος και να προσπαθείς να κατανοήσεις τι είναι αστήρ. Να κάνεις έρευνα πεδίου και όπου και να κοιτάξεις, Αστέρας Βουλιαγμένης, Αστέρας Τρίπολης, Ερυθρός Αστέρας, Ραδιοταξί Αστέρας, Σουπερμάρκετ Αστέρας, Αστέρας Εξαρχείων και Αστέρας Ραχούλας. Ερασιτεχνικό πρωτάθλημα – ταβερνιάρης, κτηνίατρος, βενζινάς, παπάς και δε συμμαζεύεται. Άτιμο πράμα η γλωσσολογία. Φκιάνεις κι εσύ ένα λήμμα στο υπό συγγραφήν λεξικό σου «Γήινες Λέξεις της Καθομιλουμένης» και σημειώνεις: Αστέρας – κάτι που πάει παντού. Σαν αλατοπίπερο ένα πράμα. Σαν σάλτσα. Λέξη μυστήριο. Να μην ξεχάσω να το ψάξω. Πού να το ξεχάσεις. Όλην ώρα μπροστά σου το βρίσκεις. Αστέρι μου φεγγάρι μου, τ...

Καύση είναι κάθε χημική αντίδραση ανάμεσα σ’ ένα καύσιμο κι ένα οξειδωτικό. Αντίδραση που βγάνει θερμότητα και φως. Εντάξει – φως δεν έχει πάντα, μόνο άμα αρχίζουν τα καιόμενα να πετούν. Το λέει και το τραγούδι: κράτα με καλά απόψε μην αναληφθώ. Αλλά ζέστα έχεις πάντα. Κι αέρια. Μάλιστα. Μια συνεύρεση όπου κάτι καίγεται και κάτι άλλο το καίει αυτό το κάτι που καίγεται —εδώ είναι που μπαίνουν το καύσιμο και το οξειδωτικό— ξες βρε τι κάνει το οξειδωτικό; Όχι. Πού να ξες. Εκείνη τη μέρα είχατε κατάληψη. Οξειδωτικό λοιπόν είναι μια ουσία που μπορεί να κλέψει ηλεκτρόνια από μιαν άλλη ουσία. Τα βάζεις αυτά μαζί, αυτό που τα δίνει τα ηλεκτρόνια κι αυτό που τα κλέβει, τραβάς κι ένα σπινθήρα —αν δεν την ξεκινάν τη δουλειά από μόνα τους— κι αυτά κάνουν ένα πράμα μεταξύ τους, μια παραφροσύνη, μια φούντωση, μια τρέλα, κι αυτό που δίνει λέμε ότι οξειδώνεται, και το άλλο που παίρνει, ότι ανάγεται. Ορίστε. Οξειδοαναγωγή. Απλό ήταν. Πόνεσε; Δεν πόνεσε. Και βγαίνει θερμότητα και φως, που λέγαμε – αυτό ...