Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στάσου, βρε αγάπη μου



Στάσου βρε αγάπη μουΠερίμενε ματάκια μου, γιατί πήρες φόρα κατηφόρα.

Τι σχέση λεβέντη μου έχει ο Άρης από το Βελούχι με σένα και με τον τρόπο που διαχειρίστηκες ό,τι διαχειρίστηκες τα τελευταία χρόνια;

Εκείνος ήταν ένας οπλαρχηγός σε μια στιγμή που λίγα έμεναν να γίνουν: ή θα τους τελειώναμε, ή θα μας τελειώναν, όπως και συ - κακώς, κάκιστα κατά τη γνώμη μου - αγαπάς να λες. Αλλά τότε είχαμε πόλεμο. Πάει στο διάολο.

Τότε βγήκε μπροστά ο Άρης, και πήρε τα εύσημα και τις κατάρες μαζί. Ήταν ο άνθρωπος που συνόψισε σε μια κίνηση την αντίληψή του, και αντίληψη πολλών εκ του κόμματός του, αλλά και την αντίληψη πολλών εκτός κόμματός του συμπατριωτών μας, για το τι έπρεπε και τι μπορούσε να γίνει εκείνη τη στιγμή.

Πήρε το θάρρος, πήρε τα ρίσκα του, και κίνησε μπροστά. Το σέβομαι. Τον σέβομαι. Βέβαια, κατά πολλούς, που επίσης σέβομαι, δημιούργησε κι αμάχη. Με ζητούμενα που δεν τα σέβονταν όλοι. Αμάχη που, φυσικά, κατέληξε σε εμφύλιο. Γιατί οι συν αυτώ - ο ίδιος έφυγε νωρίς - ταύτισαν τη λαχτάρα για απελευθέρωση από τους Γερμανούς με τη θέληση για αλλαγή των ρυθμίσεων του πολιτεύματος.

Μεγάλη η διαφορά, παιδιά. Πώς το σκεφθήκαμε αυτό; Βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας.

Αλλά ας γυρίσουμε στα καθ' ημάς:

Εσύ βρε ματάκια μου, τι στην ευχή τον πιάνεις στο στόμα σου στη Λαμία; Τι προσπαθείς να μας πεις; Προσπαθείς να μας ξαναφέρεις στην εποχή του απελευθερωτικού αγώνα; Ποιανού απελευθερωτικού αγώνα και απέναντι σε ποιους ακριβώς; Ή μήπως προσπαθείς να μας ξαναμαντρώσεις στον εμφύλιο; Να φαγωθούμε μεταξύ μας; Αυτό θέλεις; Γιατί, αγόρι μου; Πες μας, πουλάκι μου: «θέλω να σφάζεστε κι εγώ να επικρατώ». Πες το. Αυτό θέλεις μανούλα μου; Γιατί αγόρι μου; Γιατί βρε κακομαθημένο; Ε; Γιατί σε χαλάει η Δημοκρατία; Γιατί πρέπει να μας βάλεις να σφαχτούμε, πουλάκι μου;

Θέλεις να μας πείσεις ότι έχουμε πόλεμο;Τι πόλεμο βρε; Με ποιους; Εσύ δεν τα υπέγραψες όλα τα παλιόχαρτα για πάρτη μας; Εσύ δεν τα εφάρμοσες; «Όχι» δε μας είπες; Δεν τα συμφωνήσαμε;Κι ύστερα άλλα αντ' άλλων. Οχιναί. Εσύ δεν έγινες ο χαϊδεμένος τους; Ή μπας και νόμισες ότι μας διέφυγε; Εσύ δεν ήσουν που μας είπες «έτσι είναι τα πράματα κι έτσι πρέπει να γίνουν»; Εσύ δε νομοθέτησες; Εσύ δεν εισέπραξες κι απέδωσες; Εσύ δεν εκπλειστηρίασες;

Τώρα τι θες; Να το παίξεις της επαναστάσεως; Ποιανής επαναστάσεως βρε παλιόπαιδο; Παίζεις με τα νεύρα μας; Ε; Τι προσπαθείς να μας πεις; «Εγώ ήμουν κατά, αλλά οι συνθήκες με ανάγκασαν να γίνω υπέρ, οπότε τώρα που ξαναζητάω την ψήφο σας, σας υπενθυμίζω ότι ήμουν κατά.»

Αυτό προσπαθείς να πεις βρε σκολιαρόπαιδο; Αυτό προσπαθείς να πεις βρε καταληψία; Άει, πουλάκι μου. Άει στα εξ ων συνετέθης. Στη στροφή του δρόμου είναι τουμπαρισμένο το παλιο πασόκ. Άει ρούφα ό,τι από τα λύματα δε σου προκαλεί αναγούλα κι έλα πες μας. Και θα το σκεφτούμε.

Μέχρι τότε: μην τ' ανακατεύεις, αγάπη μου. Άσε τον Άρη και τον εμφύλιο εκεί που βρίσκονται. Μην τσιγκλας τους πεθαμένους. Άσ 'τους κειδά που κείτονται. Εν σοφία. Μη σκάβεις τα μνήματα. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα ξεπεταχτεί.

Κατάλαβες κοπέλι μου; Άιντε παλιόπαιδο. Άντεμπράβο αστέρι μου. Άει για σου κακομαθημένο. Άειντε που σου λέω. Άειντε κάνε μας τη χάρη, αλητάκο. Άειντε από κεί.


--------------------------------------

Επικαιρότητα: προεκλογικός αγώνας, Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 2019.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αθήναι

Φαντάσου έχεις, λέει, μια γλώσσα, ωραία και καλή, και τη μιλάς σ’ ένα μικρό χωργιό που διατηρείς κάπου σε μια εύκρατη περιοχή τού κόσμου. Δεντράκια, ποταμάκια, αμπελάκια, κι έναν Παρθενώνα να σου βρίσκεται. Και φαντάσου ότι πας καλά, οι δουλειές, τα παιδιά, ψωνίζει ο κόσμος, κάτι μοντελάκια που θα γίνουν παγκοσμίως ανάρπαστα εις το διηνεκές, έλα όμως που οι καιροί αλλάζουν, χωργιό με χωργιό τα τσουγκρίζετε, δε βρίσκετε άκρη, ο κόσμος σας είναι πολύ μικρός, γινόστε μπάχαλο, και νάσου εμφανίζεται ένα πιο ρωμαλέο χωργιό και πιο φρέσκο, κάπου στον Βορρά, άλλο πολίτευμα, πιο ορεξάτο απ’ το δικό σου, ανανεωμένο, και σας βάνει σε σειρά, άλλο πνεύμα, μιλάει τη γλώσσα σου, τη βρίσκει πολύ γκιουζέλ και πολύ αποτελεσματική, παίρνει και μερικούς από τους πιο καλούς σου για δασκάλους των παιδιών του, και το καζάνι αρχινάει να κοχλάζει. Ίδιο προϊόν, ίδια μοντελάκια, άλλο μάρκετινγκ. Άλλες τακτικές πωλήσεων. Κι ενώ έτσι έχουν τα πράματα, αίφνης μια Κυριακή και μια γιορτή, μια πίσημον ημέρα, ένας τύπο...

Λιμήν

Лиман. Διαβάζεται λιμάν. Και θα πει λιμάνι – τι άλλο να πει. Αλλά μια στιγμή. Δεν είναι απ’ τα ελληνικά. Είναι απ’ τα τούρκικα. Βαστιέσαι; Βαστήξου: τα ρώσικα δεν την πήραν τη λεξούλα από τα ελληνικά, γιατί και τα ελληνικά από τα τούρκικα την έχουν πάρει. Ξαναβαστήξου. Υπήρχε μια αρχαία λεξούλα, λειμών. Ελληνικά. Το υγρό λιβάδι. Και καθώς οι λεξούλες ταξιδεύουν και μιλάν για πράγματα που μεταξύ τους μοιάζουν, λειμών σήμαινε κι εκείνο το άλλο το υγρό και ζεστό και φιλόξενο πράμα που ξέρεις. Συνεννοηθήκαμε; Μπράβο. Αυτό εκτιμώ σε σένα: την αντιληπτικότητά σου. Και ταξίδευε που λες η λεξούλα, τι ευλείμων – με ωραία παχιά λιβάδια, τι λειμώνιος – ο του λιβαδιού, τι λειμακίδες – οι νύμφες αυτών των υγρών και ζεστών μερών, αυτές που σου παίρνουν τη μιλιά και μένεις ευσεβής μεν, άλαλος δε. Τέλος πάντων, μην τα πολυλογούμε, αυτό το καταφύγιο, ο λειμών, κάνει μια παφ και τραβάει μια μετάπτωση, ένα άμπλαουτ που λένε οι γλωσσοτέτοιοι, και τσουπ, προκύπτει ο λιμήν, να σε περικλείει και να σε προστα...

Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες

  Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες. Νικολάου Γ. Πολίτου: Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του Ελληνικού λαού. Εκδόσεις «Ιστορική Έρευνα». Τηλ. 3637.570 και 3629.498. Αφηγείται ο Κώστας Παπαλέξης.