Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σημεία



Καὶ ἐκόντευε νὰ παρέλθῃ ἡ μέρα τῆς πεντηκοστῆς, καὶ ἦσαν ἅπαντες μαζεμένοι ὁμόθυμοι. Καὶ ἐγένετο ἐξαίφνης ἐξ οὐρανοῦ ἦχος, ὥσπερ πνοὴ βιαία νὰ ὁρμᾷ ὁποῦ ἦσαν καθήμενοι, καὶ ἐγέμισεν ὁ οἶκος ὅλος. Και ὡσὰν να ἐξεχωρίστηκαν γλῶσσες φωτιᾶς, ἔκατσε καθεμιὰ στὸν καθένα τους, κι ἐγέμισαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν λαλιαῖς ἄλλες, καθὼς ποὺ τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς καὶ μιλοῦσαν.

Ἦσαν δὲ ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ κατοικοῦσαν Ἰουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους ὑπὸ τὸν ἥλιον. Γενομένης δὲ τῆς βοῆς ταύτης, ἐμαζεύθη πλῆθος. Καὶ τὰ ἔχασαν, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος στὴν δική του τὴν λαλιὰν νὰ τοῦ μιλούν. Κι ἐξίσταντο πάντες κι ἐθαύμαζον, λέγοντες πρὸς ἀλλήλους: καλὰ, Γαλιλαῖοι δὲν εἶναι πάντες αὐτοὶ οἱ λαλοῦντες; πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τη δική του τὴν λαλιά, τὴν μητρική;

Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, Ἰουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν Ἀσίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς Κυρήνης, καὶ οἱ παρεπιδημοῦντες Ῥωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ Ἄραβες – ὅλοι ἔλεγον: πῶς τοὺς ἀκούομεν νὰ λαλοῦν σταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ θεοῦ; Ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἠπόρουν, ἄλλος πρὸς ἄλλον λέγοντες· τί ’ναι τώρα ἐτοῦτο; Κι ἄλλοι, χλευάζοντες, ἔλεγον: εἶν’ τὸ κρασὶ ποὺ ὀμιλεῖ.

Ἐστάθηκε δὲ ὁ Πέτρος καὶ οἱ ἕνδεκα, καὶ ὕψωσε τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ εἶπεν: ἄνδρες Ἰουδαῖοι, κι ὅλοι οἱ κατοικοῦντες τὴν Ἱερουσαλὴμ, τοῦτο νὰ γνωρίζετε, κι ἀκοῦστε τὰ λόγιά μου: οὐ γάρ, ὡς ἐσεῖς νομίζετε, οὐ γὰρ μιλάει το κρασί – ἡ ὥρα εἶναι πρωινή. Αὐτὸ ποὺ βλέπετε εἶναι τὸ εἰρημένον διὰ τοῦ τὰ θεῖα λαλοῦντος Ἰωήλ: «Καὶ θά γίνῃ ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, καὶ θα ἐκχύσω ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ παντὸς ἀνθρώπου, καὶ θὰ ὀμιλήσουν τὸν λόγον τοῦ θεοῦ οἱ υἱοί σας καὶ αἱ θυγατέρές σας. Καὶ οἱ νεανίσκοί σας θά ’χουν ὁράματα, καὶ οἱ πρεσβύτεροί σας ὄνειρα θὰ ἰδοῦν. Καὶ ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις θα ἐκχύσω ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου, καὶ τὸν λόγον τοῦ θεοῦ θὰ ὀμιλήσουν.

»Θὰ δώσω τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ σημεῖα ἐπὶ τῆς γῆς κάτω, αἷμα καὶ πῦρ καὶ σύννεφα καπνοῦ· καὶ πρὶν νὰ ἔλθῃ ἡ ἡμέρα Κυρίου ἡ μεγάλη καὶ ἡ ἐπιφανής, ὁ ἥλιος θὰ γίνῃ σκότος καὶ ἡ σελήνη αἷμα. Καὶ θὰ γίνῃ: πᾶς ποὺ θὰ ἐπικαλεσθῇ τὸ ὄνομα Κυρίου, θὰ σωθῇ.»

Ἄνδρες Ἰσραηλῖται, συνέχισεν ὁ Πέτρος, ἀκοῦστε τοὺς λόγους τούτους: τὸν Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον, ἄνδρα ἀπὸ θεοῦ, μὲ δυνάμεις καὶ μὲ τέρατα καὶ μὲ σημεία ἀποδεδειγμένον, σημεία ποὺ μέσῳ αὐτοῦ ἐποίησεν ὁ θεὸς ἀνάμεσά σας —οἱ ἴδιοι τὰ ξεύρετε—, αὐτὸν τὸν ἄνδρα ποὺ μὲ τὴ βούληση τοῦ θεοῦ καὶ μὲ τὴν πρόβλεψή του σᾶς δόθηκε, αὐτὸν διὰ χειρῶν ἀνόμων σταυρώσαντες φονεύσατε. Αὐτὸν ὁ θεὸς ξεγέννησε τὸν θάνατον καὶ τὸν ἀνέστησεν. Ὅτι οὐχ ἦτον δυνατὸν ὁ θάνατος νὰ τὸν συγκρατήσῃ.

Ἀκούσαντες δὲ αὐτοὶ συγκινήθησαν ἐν τῇ καρδίᾳ, καὶ εἶπον πρὸς τὸν Πέτρον καὶ τοὺς λοιποὺς ἀποστόλους μὲ κατάνυξιν: τώρα τί ποιήσομεν, ἄνδρες ἀδελφοί;

Πέτρος δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς: μετανοήσατε, καὶ βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ λάβετε τὴν δωρεὰν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γιὰ σᾶς γίνεται ἡ ἐπαγγελία, καὶ γιὰ τὰ τέκνα σας. Καὶ γιὰ ὅποιον στέκεται μακράν, ὅσους κι ἂν προσκαλέσῃ ὁ Κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν.

Καὶ μὲ ἄλλα λόγια, ἀκόμη περισσότερα, μαρτυροῦσε καὶ τοὺς καλοῦσε λέγων: σωθεῖτε ἀπὸ τῆς γενεᾶς τῆς στρεβλῆς ταύτης. Κι αὐτοὶ ἀσμένως ἀποδεξάμενοι τὸν λόγον αὐτοῦ, ἐβαπτίσθησαν. Καὶ προσετέθησαν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ψυχαὶ μπορεῖ καὶ τρισχίλιαι. Κι ἔμεναν προσκαρτεροῦντες τὴν διδαχὴν τῶν ἀποστόλων καὶ τὴν κοινωνίαν καὶ τὴν κλάσιν τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς.

Ἐγένετο δὲ πάσῃ ψυχῇ φόβος, πολλά τε τέρατα καὶ σημεῖα διὰ τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο. Πάντες δὲ οἱ πιστεύσαντες ἦσαν μαζὶ καὶ τὰ εἶχον ἅπαντα κοινά. Κι ἐπώλουν τὰ κτήματα καὶ τὰ ὑπάρχοντα καὶ διεμοίραζον αὐτὰ τοῖς πᾶσι, κατὰ τὴν χρείαν ποὺ εἶχεν ὁ καθείς. Καὶ καθ᾿ ἡμέραν προσκαρτεροῦσαν ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἱερῷ. Ἔκοβαν κατ᾿ οἶκον τὸν ἄρτον, μοιράζονταν τὴν τροφὴν ἐν ἀγαλλιάσει καὶ ἁπλότητι καρδίας, κι αἰνοῦσαν τὸν θεὸν. Κι εἶχαν τὴν χάριν ὅλου τοῦ λαοῦ.

Ὅ δὲ Κύριος προσέθετε τοὺς σῳζομένους καθ᾿ ἡμέραν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ.


---------------------------------

++ἔτει σωτηρίῳ ͵βκεʹ· Κύριε, φύλαττε.++








Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αθήναι

Φαντάσου έχεις, λέει, μια γλώσσα, ωραία και καλή, και τη μιλάς σ’ ένα μικρό χωργιό που διατηρείς κάπου σε μια εύκρατη περιοχή τού κόσμου. Δεντράκια, ποταμάκια, αμπελάκια, κι έναν Παρθενώνα να σου βρίσκεται. Και φαντάσου ότι πας καλά, οι δουλειές, τα παιδιά, ψωνίζει ο κόσμος, κάτι μοντελάκια που θα γίνουν παγκοσμίως ανάρπαστα εις το διηνεκές, έλα όμως που οι καιροί αλλάζουν, χωργιό με χωργιό τα τσουγκρίζετε, δε βρίσκετε άκρη, ο κόσμος σας είναι πολύ μικρός, γινόστε μπάχαλο, και νάσου εμφανίζεται ένα πιο ρωμαλέο χωργιό και πιο φρέσκο, κάπου στον Βορρά, άλλο πολίτευμα, πιο ορεξάτο απ’ το δικό σου, ανανεωμένο, και σας βάνει σε σειρά, άλλο πνεύμα, μιλάει τη γλώσσα σου, τη βρίσκει πολύ γκιουζέλ και πολύ αποτελεσματική, παίρνει και μερικούς από τους πιο καλούς σου για δασκάλους των παιδιών του, και το καζάνι αρχινάει να κοχλάζει. Ίδιο προϊόν, ίδια μοντελάκια, άλλο μάρκετινγκ. Άλλες τακτικές πωλήσεων. Κι ενώ έτσι έχουν τα πράματα, αίφνης μια Κυριακή και μια γιορτή, μια πίσημον ημέρα, ένας τύπο...

Λιμήν

Лиман. Διαβάζεται λιμάν. Και θα πει λιμάνι – τι άλλο να πει. Αλλά μια στιγμή. Δεν είναι απ’ τα ελληνικά. Είναι απ’ τα τούρκικα. Βαστιέσαι; Βαστήξου: τα ρώσικα δεν την πήραν τη λεξούλα από τα ελληνικά, γιατί και τα ελληνικά από τα τούρκικα την έχουν πάρει. Ξαναβαστήξου. Υπήρχε μια αρχαία λεξούλα, λειμών. Ελληνικά. Το υγρό λιβάδι. Και καθώς οι λεξούλες ταξιδεύουν και μιλάν για πράγματα που μεταξύ τους μοιάζουν, λειμών σήμαινε κι εκείνο το άλλο το υγρό και ζεστό και φιλόξενο πράμα που ξέρεις. Συνεννοηθήκαμε; Μπράβο. Αυτό εκτιμώ σε σένα: την αντιληπτικότητά σου. Και ταξίδευε που λες η λεξούλα, τι ευλείμων – με ωραία παχιά λιβάδια, τι λειμώνιος – ο του λιβαδιού, τι λειμακίδες – οι νύμφες αυτών των υγρών και ζεστών μερών, αυτές που σου παίρνουν τη μιλιά και μένεις ευσεβής μεν, άλαλος δε. Τέλος πάντων, μην τα πολυλογούμε, αυτό το καταφύγιο, ο λειμών, κάνει μια παφ και τραβάει μια μετάπτωση, ένα άμπλαουτ που λένε οι γλωσσοτέτοιοι, και τσουπ, προκύπτει ο λιμήν, να σε περικλείει και να σε προστα...

Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες

  Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες. Νικολάου Γ. Πολίτου: Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του Ελληνικού λαού. Εκδόσεις «Ιστορική Έρευνα». Τηλ. 3637.570 και 3629.498. Αφηγείται ο Κώστας Παπαλέξης.