typographos

 

Περίεργος άνθρωπος ο Ριχάρδος Β΄ της Αγγλίας. Ή Ριχάρδος του Μπορντό. Ρίτσαρντ. Σαν τον Νίξον και τον Γκιρ, τον Μπράνσον, τον Βάγκνερ, τον Μπάρτον και τον Μούτι. Και τον δικό μας τον Σωμερίτη. Περίεργος άνθρωπος και περίεργες εποχές. Εν μέσω Εκατονταετούς Πολέμου , μεταξύ των Βασιλέων της Αγγλίας και των Βαλουά της Γαλλίας, ο Ριχάρδος ανέβηκε στον θρόνο δέκα ετών, ενώ αποφάσεις έπαιρναν οι θειοί του, ο Ιωάννης της Γάνδης και ο Θωμάς του Γούντστοκ . Μάχες, φόροι, επαναστάσεις, χαμός. Κι ο μικρός, μεγάλωνε. Έγινε η Επανάσταση των Χωρικών . Παντρεύτηκε την Άννα της Βοημίας . Έγινε η Επανάσταση των Λόρδων . Και κάποτε έφτασε εικοσιενός. – Παιδιά, συγγνώμη. Ήμουν ανώριμος και παρασυρόμουν από κακούς συμβούλους. Αλλά από σήμερα και μπρος, μια νέα εποχή ανατέλλει. Την πήρε φαίνεται την πίστωση που ζήτησε, και η συγγνώμη του έγινε αποδεκτή. Όμως τα πράγματα γρήγορα εκτραχύνθηκαν και πάλι. Και σε μια στιγμή που απουσίαζε στην Ιρλανδία, ο Ερίκος του Μπόλινμπροκ , με τη βοήθεια του εξόριστου Θω...

  Βιομηχανικά IV. Industrial IV.

  Σαράντης.

  Ισίδωρος λουόμενος.

Δεν είναι εύκολο να βρεις άκρη ποιαν ερωτεύτηκε ο Απόλλων και με ποιαν απ’ όλες έκανε τι, αλλά φαίνεται ότι ήταν η Κορωνίς. Που όμως, επειδή ήταν μυαλωμένο κορίτσι, αφού έκανε ό,τι έκανε μαζί του, μετά τα ’φτιαξε μ’ έναν άνθρωπο. Σου λέει, κούκλος είσαι, Απολλωνάκο μου, δε λέω, αλλά δεν είσαι συ για σπιτικό. Είσαι για άλλες χρήσεις. Εγώ κουβαλητή χρειάζομαι. Δουλειά σου εσύ και δουλειές μας εμείς οι θνητοί. Του τα πρόφτασε ο κόρακας του Απόλλωνα τα νέα, εξεμάνη αυτός. Την μπήξε, την δείξε. Πώς κάνετε έτσι καλέ, είπε ο βλαξ ο κόραξ. Και γυρνάει ο Απόλλων έξαλλος, κι από άσπρον που ήτανε, τον κάνει μαύρο, να μάθει. Για πάντα. Και δεν του ’φτασε αυτό να του περάσει ο θυμός. Πιάνει και την Κορωνίδα και την κάνει λαμπάδα. Αλλά πριν παραδώσει το πνεύμα η μικρή, της κάνει και μια καισαρική και παίρνει το παιδί. Και πώς να το πούμε; Ας το πούμε Ασκληπιό. Κι αφού ανάμεσα σ’ όλα τ’ άλλα είμαστε και προστάτες της Ιατρικής, ας δώσουμε στο παιδί το φραντσάιζινγκ ν’ ανοίξει επιχείρηση να πορεύεται. ...

Νυκτερινά VII

  Αυτόματο πότισμα.

Αγαπητέ μου Κύριε Καθηγητά, Έλαβα την εμβριθεστάτην μελέτην σας σχετικά με τα τέσσερα. Ανταποδίδων, αποστέλλω υμίν τα συμπεράσματα της ιδικής μου ταπεινής γλωσσολογικής ερεύνης. Συμφώνως λοιπόν με τα όσα ηλίευσα από εγκρίτους πηγάς: Εκ του ινδοευρωπαϊκού  *kʷetwor- (σανσκριτικά catvarah), προκύπτουν το αρχαιοελληνικόν τέτταρα, τέτταρες, και αι εκδοχαί αυτού: τέτορες, πέτταρες και πέσυρες. Και βέβαια το λατινικόν quattuor. Εξ αυτών παράγονται το νεοελληνικόν τέσσερα και το ιταλικόν quattro, το γαλλικόν quatre, το patru εις τα ρουμανικά, και τα cuatro και quatro εις τα ισπανικά και πορτογαλικά αντιστοίχως. Βεβαίως και το χίντι चार (καρ) και το αλβανικόν katër. Και μαζί και τα σλαβικά – το ρωσικόν четыре (τσιτίρι), το βουλγαρικόν четири (τσέτιρι), και τα cztery και čtyři, πολωνιστί και τσεχιστί. Εκ της ιδίας ρίζας, αλλά δι’ άλλης διαδρομής, καταλήγομεν και εις το αρχαίον γερμανικόν fior, και τα συγγενικά του: four εις την αγγλικήν, vier εις την γερμανικήν και την ολλανδικήν, fyra...

  Του ψαρά το παιδί ... και πώς κέρδισε την καρδιά της βασιλοπούλας... Από τα «Ελληνικά Παραμύθια» του Γ. Α. Μέγα, σε εικονογράφηση Ράλλη Κοψίδη. Βιβλιοπωλείον της «Εστίας». Ιωάννου Δ. Κολλάρου & Σιας ΑΕ. Αθήναι, 1963. Διαβάζει ο Κώστας Παπαλέξης .

  Νύχτα III. Night III.

  Αστικά. Urban.

Τα ίχνη του τα βρίσκεις στις μακρινές Ινδίες. Εκεί ταξίδεψε να διαδώσει τον Λόγο του Θεού. Λένε[1] ότι κάποιος Ινδός, ονόματι Αββάνης, σ’ ένα ταξίδι του στα Ιεροσόλυμα, τον πήρε υπηρέτη χτίστη μαζί του στην Κεράλα . Όπου βασιλιάς ήταν ο Υνδοφέρρης[2]. Που του είχε αναθέσει, του Αββάνη, να του χτίσει λέει ένα σπουδαίο παλάτι. Έλα όμως που ο χτίστης τον χρυσό για το παλάτι τον μοίρασε στους φτωχούς. Και βάφτισε χριστιανούς ένα σωρό κόσμο! Κι όταν του ήρθε αποπληξία τού Υνδοφέρρη, ο υπηρέτης – μην ανησυχείς, του είπε, ποιος χρυσός και τι παλάτια, τώρα κέρδισες το σπουδαιότερο παλάτι – τη βασιλεία των ουρανών! Και ψήθηκε ο βασιλιάς και τον άφησε να συνεχίσει το ιεραποστολικό του έργο. Κι εκείνος ίδρυσε τις επτά και μισή εκκλησίες στις Ινδίες, το Εζαραπαλικάλ ! Και πήγε, λένε, και στο Τσενάι , δηλαδή στο Μαντράς , στον κόλπο της Βεγγάλης . Αλλά εκεί φαίνεται ότι δεν είχαν και τόση υπομονή με τη βασιλεία των ουρανών. Ο Μισδέος, ο βασιλιάς, όταν είδε τη βασίλισσα την Τέρτια και τις κολλητές τ...