Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πρωτομαγιά



– Καλέ τι Πρωτομαγιά μού λέτε;
– Πρωτομαγιά. Τι θα πει τι Πρωτομαγιά.
– Μα είναι τέσσερις του μηνός σήμερα.
– Ε, και;
– Πρωτομαγιά, δεν είπατε;
– Εντάξει. Η γιορτή Πρωτομαγιά λέγεται.
– Ναι, αλλά δε σημαίνει και πρώτη του μηνός Μαΐου;
– Όχι, βέβαια.
– Όχι;
– Όχι, ρε μεγάλε. Χριστούγεννα που γιορτάζουμε, ξέρεις εσύ να γεννήθηκε κανείς;
– Ο Χριστός.
– Εικοσιπέντε Δεκεμβρίου; Σε γελάσανε.
– Τι; Όχι;
– Όχι βέβαια. Ή μήπως αναστήθηκε δύο Μαΐου φέτος;
– Εμ πώς; Δεν αναστήθηκε;
– Μωρέ, αναστήθηκε. Αλλά δύο του μηνός; Και πέρυσι στις δεκαεννιά του μηνός; Πότε του μηνός ανασταίνεται δηλαδή;
– Ε... ναι, σ’ αυτό το θέμα, ένα δίκιο το ’χετε.
– Όποτε θέμε γιορτάζουμε, κι ό,τι θέμε γιορτάζουμε.
– Ό,τι να ’ναι, ε;
– Φυσικά. Αρκεί να συντονιστούμε.
– Δηλαδή;
– Να ψηθούμε να γιορτάσουμε όλοι μαζί. Και καλά σήμερον κρεμάται επί ξύλου. Κλάααααααμα όλοι μαζί. Χριστός Ανέστη. Χαρά όλοι μαζί. Δως του πανηγύρια, δως του μαγειρίτσες.
– Είναι λοιπόν θέμα συντονισμού, λέτε;
– Εμ. Τώρα όλα τα παιδάκια, όλα κάνουνε κυκλάκια. Όλα μαζί. Τώρα όλα τα παιδάκια λυπούνται. Τώρα όλα τα παιδάκια χαίρονται. Νηπιαγωγείο δεν έχεις πάει;
– Με τρομάζετε.
– Άμα δεν τα σκέφτεσαι από μόνος σου.
– Πω πω... Ώστε ψέματα είναι όλα!
– Δεν είπα ότι είναι ψέματα.
– Καλά, τώρα δεν είπατε, είναι απλώς θέμα συντονισμού.
– Ε βέβαια. Συντονίζεσαι, και συμβαίνει. Αληθώς.
– Παρντόν;
– Συντονίζεσαι, λέω, και γίνεται στ’ αλήθεια.
– Εδώ με χάσατε. Δε σας καταλαβαίνω.
– Άσ’ το. Καλή Πρωτομαγιά.
– Δηλαδή;
– Συντονίσου, και καλή Πρωτομαγιά. Αυτό.
– Λέτε, ε;
– Όπως σε βλέπω και με βλέπεις. Καλή και όμορφη και του χρόνου στα λιβάδια να κόβουμε Μάηδες. Άντε γεια μας!

Λέω να κάνω όπως μου είπε. Να συντονιστώ και... Καλή Πρωτομαγιά. Κάτι θα ξέρει. Μπα! Και πολύ το σκέφτηκα! 🍂


–––––––––––––––––––––––––––––––

Επικαιρότητα: φέτος η Πρωτομαγιά που έπεφτε Μέγα Σάββατο, μεταφέρεται στις 4 Μαΐου.




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αθήναι

Φαντάσου έχεις, λέει, μια γλώσσα, ωραία και καλή, και τη μιλάς σ’ ένα μικρό χωργιό που διατηρείς κάπου σε μια εύκρατη περιοχή τού κόσμου. Δεντράκια, ποταμάκια, αμπελάκια, κι έναν Παρθενώνα να σου βρίσκεται. Και φαντάσου ότι πας καλά, οι δουλειές, τα παιδιά, ψωνίζει ο κόσμος, κάτι μοντελάκια που θα γίνουν παγκοσμίως ανάρπαστα εις το διηνεκές, έλα όμως που οι καιροί αλλάζουν, χωργιό με χωργιό τα τσουγκρίζετε, δε βρίσκετε άκρη, ο κόσμος σας είναι πολύ μικρός, γινόστε μπάχαλο, και νάσου εμφανίζεται ένα πιο ρωμαλέο χωργιό και πιο φρέσκο, κάπου στον Βορρά, άλλο πολίτευμα, πιο ορεξάτο απ’ το δικό σου, ανανεωμένο, και σας βάνει σε σειρά, άλλο πνεύμα, μιλάει τη γλώσσα σου, τη βρίσκει πολύ γκιουζέλ και πολύ αποτελεσματική, παίρνει και μερικούς από τους πιο καλούς σου για δασκάλους των παιδιών του, και το καζάνι αρχινάει να κοχλάζει. Ίδιο προϊόν, ίδια μοντελάκια, άλλο μάρκετινγκ. Άλλες τακτικές πωλήσεων. Κι ενώ έτσι έχουν τα πράματα, αίφνης μια Κυριακή και μια γιορτή, μια πίσημον ημέρα, ένας τύπο...

Λιμήν

Лиман. Διαβάζεται λιμάν. Και θα πει λιμάνι – τι άλλο να πει. Αλλά μια στιγμή. Δεν είναι απ’ τα ελληνικά. Είναι απ’ τα τούρκικα. Βαστιέσαι; Βαστήξου: τα ρώσικα δεν την πήραν τη λεξούλα από τα ελληνικά, γιατί και τα ελληνικά από τα τούρκικα την έχουν πάρει. Ξαναβαστήξου. Υπήρχε μια αρχαία λεξούλα, λειμών. Ελληνικά. Το υγρό λιβάδι. Και καθώς οι λεξούλες ταξιδεύουν και μιλάν για πράγματα που μεταξύ τους μοιάζουν, λειμών σήμαινε κι εκείνο το άλλο το υγρό και ζεστό και φιλόξενο πράμα που ξέρεις. Συνεννοηθήκαμε; Μπράβο. Αυτό εκτιμώ σε σένα: την αντιληπτικότητά σου. Και ταξίδευε που λες η λεξούλα, τι ευλείμων – με ωραία παχιά λιβάδια, τι λειμώνιος – ο του λιβαδιού, τι λειμακίδες – οι νύμφες αυτών των υγρών και ζεστών μερών, αυτές που σου παίρνουν τη μιλιά και μένεις ευσεβής μεν, άλαλος δε. Τέλος πάντων, μην τα πολυλογούμε, αυτό το καταφύγιο, ο λειμών, κάνει μια παφ και τραβάει μια μετάπτωση, ένα άμπλαουτ που λένε οι γλωσσοτέτοιοι, και τσουπ, προκύπτει ο λιμήν, να σε περικλείει και να σε προστα...

Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες

  Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες. Νικολάου Γ. Πολίτου: Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του Ελληνικού λαού. Εκδόσεις «Ιστορική Έρευνα». Τηλ. 3637.570 και 3629.498. Αφηγείται ο Κώστας Παπαλέξης.