Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Μπονζούρ
Θέλω σήμερα να σας συγχαρώ για τον μεγάλο και δίκαιο αγώνα που δώσατε και που έδωσε θάρρος και κουράγιο στον πονεμένο μας λαό.
Η μεγάλη μας νίκη σηματοδοτεί και την επιστροφή των συναγωνιστών μας στο φυσικό τους μαντρί. Στο χώρο τον αποδώ. Τριάντα χρόνια οι πανούργοι του μνημονίου σάς κρατούσαν αιχμάλωτους με ψεύτικες υποσχέσεις και με το μέλι της εξουσίας. Αλλά μόλις το κάρο τους έκανε στροφή, χυθήκατε στο δρόμο. Είδατε το πραγματικό τους πρόσωπο. Τώρα ξεκινάμε μαζί για νέους αγώνες και νέες συμφορές. Τέρμα η μειοψηφία και ο εξαρχιωτισμός. Τώρα είμαστε και πάλι πολλοί. Τώρα μπορούμε με σιγουριά να ατενίζουμε το μέλλον.
Και συ, υπάλληλε του δημοσίου, και συ μικρομεσαίε προμηθευτή, κι εσύ συνδικαλιστή. Καλώς επιστρέψατε στη μεγάλη από δω αγκαλιά. Καλώς ορίσατε στο φυσικό σας χώρο. Το χώρο της αντίρρησης και της διεκδίκησης. Το χώρο της ανυπακοής. Η επικράτησή μας έστειλε το μήνυμα στα τέρατα της οικουμένης. Και ξανά προς τη δόξα τραβά τα μαλλιά της.
Η νίκη μας έστειλε ξανά το χαμόγελο στα χείλη κάθε κατατρεγμένου, κάθε ανυπόληπτου, κάθε πλανόδιου και κάθε παράνομου. Και πάγωσε τα χάχανα στα πρόσωπα των άλλων. Τ' όνομά μας έγινε γνωστό σε όλες τις ασιατικές γλώσσες και προφέρθηκε απ' όλα τα βαλκανικά χείλη.
Αυτός ο λαός, ο κυρίαρχος, κατάλαβε αμέσως τις πολιτικές που παίζονταν στην πλάτη του. Δεν δείλιασε στις απειλές. Δεν υπάκουσε στα προστάγματα. Δεν υπέκυψε. Με χέρι στιβαρό, με το σουγιά στο κόκκαλο, με το λουρί στο σβέρκο, τίναξε από πάνω του τον ζυγό, και λίγο έλειψε να μας στείλει στην εξουσία.
Στις δεκαεφτά του μήνα, μια άλλη μέρα ανέτειλε, μια μέρα χωρίς φόβο και χωρίς εξαρτήσεις. Είπαμε ΟΧΙ στην ολιγαρχία. ΟΧΙ στα ντόπια και ξένα μονοπώλια. ΟΧΙ στις βάσεις του θανάτου. ΟΧΙ στην Ευρώπη των μονοπωλίων. Ανυπακοή. Δεν πληρώνω. Δεν θα πάρω. Δεν θέλω. Δε γουστάρω, πώς το λένε.
Είμαστε το κόμμα του ΔΕΝ. Το κόμμα του ΟΧΙ. Το κόμμα της άρνησης και του πείσματος. Δεν αναπνέω μέχρι να σκάσω. Για να μάθουν αυτοί. Αντίρρηση στην αντίρρηση. Όχι, οχιά. Ούτε ένα ΝΑΙ από τα σφιχτά μας χείλη. Πιστοί στην αντίρρησή μας μέχρι τελικής διάλυσης.
Το 'χουμε αποδείξει άλλωστε. Υπάρχουμε γιατί υπάρχουν οι άλλοι. Αναπνέουμε τον αέρα τον άλλων. Διεκδικούμε τα δικά τους, για ένα καλύτερο αύριο. Θέλουμε να πάρουμε τη δική τους. Τον δικό τους. Αποτελεσματικά. Με ειλικρίνεια. Την κατσίκα του γείτονα. Κρατάμε αταλάντευτα τις αρνητικές μας θέσεις. Με ορμή υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά μας στο χάος. Κι όταν τα πράματα σφίγγουν, το 'χουμε αποδείξει: ξαναγινόμαστε χίλια κομμάτια. Γυρίζουμε από κει που 'ρθαμε. Το διαλύουμε στα εξ ων συνετέθη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ας σταματήσουν όμως οι πανηγυρισμοί. Μπροστά μας έχουμε τώρα πολλή δουλειά. Πρέπει να ζωστούμε το πηλοφόρι και να βγούμε στο μετερίζι της ανυποληψίας και του μπάχαλου, όπου με συνέπεια και συνέχεια έχουμε όλα αυτά τα χρόνια δώσει το αγωνιστικό παρών.
Από αύριο κιόλας, όλοι στους δρόμους. Ούτε μια αρτηρία στο λεκανοπέδιο δεν πρέπει να μείνει ελεύθερη. Ούτε ένα σχολειό να λειτουργήσει. Ούτε ένα πανεπιστήμιο να βγάλει πρύτανη. Ούτε ένα αντιλαϊκό μέτρο να περάσει. Ούτε μια επένδυση, ούτε μια απόλυση, ούτε μία σύμβαση, ούτε για χαρτί τουαλέτας. Μη δει άσπρη μέρα ούτε ένας κερατέας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Στις δεκαεφτά του μήνα ο λαός μίλησε. Πρέπει να πάρουμε το μήνυμά του. Πρέπει να πιέσουμε όπου και όσο μπορούμε για τα δίκαια αιτήματά μας. Άμεση κατάργηση του μνημονίου. Άμεση επαναφορά των μισθών και των συντάξεων στα επίπεδα της παλιάς τρέλας. Άμεση αλλαγή του παρανοϊκού εκλογικού νόμου που λίγο έλειψε να μας στείλει. Άμεση κρατικοποίηση του οργανισμού και επανίδρυση κάθε κλειστού γραφείου. Άμεση επαναφορά της τράπεζας και του ταμιευτήριου στην προηγούμενη κατάντια τους. Όλοι στο κράτος. Να γίνουμε μοχλός εκτόξευσης του χρέους σε δυσθεώρητα ύψη. Και τότε να δούμε αν θα τολμήσουν να μην πληρώσουν το λογαριασμό τα ντόπια και ξένα όργανα της πλουτοκρατίας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ο στόχος επιτεύχθηκε. Καταφέραμε να τους τρομάξουμε όλους. Πανικόβλητη η χώρα ψήφισε τον πρωτεργάτη. Που, αν δεν είχαμε φοβερίσει εμείς, δε θα 'βλεπε άσπρη μέρα στον αιώνα τον άπαντα. Αν εμείς δεν είχαμε πει του κόσμου τις ασυναρτησίες, δε θα 'βλεπε κυβέρνηση με τίποτα. Λίγο πιο σοβαροί αν ήμασταν, θα τον είχε καταπιεί το χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Αλλά αυτό, συντρόφισσες και σύντροφοι δεν πρέπει να μας παραπλανήσει. Ποτέ δεν πρέπει να σοβαρευτούμε. Ποτέ δε θα απεμπολήσουμε τα δίκια του λαού. Ποτέ δε θα προδώσουμε το ρόλο του αντιρρησία. Ποτέ δε θα εγκαταλείψουμε το μετερίζι του μπάχαλου. Ποτέ δε θα πάρουμε πραγματικά αυτό που ζητάμε, γιατί τότε θα χάσουμε αυτό που έχουμε: θέση κέντρο πλατεία να πετάμε πέτρες στους χαμάληδες της εξουσίας και στα μίσθαρνα όργανα του μνημονίου.
Το πάθημα του ξένου κάρου ας μας γίνει μάθημα. Ποτέ πια μουσαφίρηδες. Ποτέ πια σε ξένα μαντριά. Κι ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας. Όλοι εδώ. Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η καθεμιά κι ο καθένας. Σας ευχαριστώ και σας εύχομαι καλή επιτυχία στον τίμιο αγώνα.
Μερσί
Μπονζούρ
Θέλω σήμερα να σας συγχαρώ για τον μεγάλο και δίκαιο αγώνα που δώσατε και που έδωσε θάρρος και κουράγιο στον πονεμένο μας λαό.
Η μεγάλη μας νίκη σηματοδοτεί και την επιστροφή των συναγωνιστών μας στο φυσικό τους μαντρί. Στο χώρο τον αποδώ. Τριάντα χρόνια οι πανούργοι του μνημονίου σάς κρατούσαν αιχμάλωτους με ψεύτικες υποσχέσεις και με το μέλι της εξουσίας. Αλλά μόλις το κάρο τους έκανε στροφή, χυθήκατε στο δρόμο. Είδατε το πραγματικό τους πρόσωπο. Τώρα ξεκινάμε μαζί για νέους αγώνες και νέες συμφορές. Τέρμα η μειοψηφία και ο εξαρχιωτισμός. Τώρα είμαστε και πάλι πολλοί. Τώρα μπορούμε με σιγουριά να ατενίζουμε το μέλλον.
Και συ, υπάλληλε του δημοσίου, και συ μικρομεσαίε προμηθευτή, κι εσύ συνδικαλιστή. Καλώς επιστρέψατε στη μεγάλη από δω αγκαλιά. Καλώς ορίσατε στο φυσικό σας χώρο. Το χώρο της αντίρρησης και της διεκδίκησης. Το χώρο της ανυπακοής. Η επικράτησή μας έστειλε το μήνυμα στα τέρατα της οικουμένης. Και ξανά προς τη δόξα τραβά τα μαλλιά της.
Η νίκη μας έστειλε ξανά το χαμόγελο στα χείλη κάθε κατατρεγμένου, κάθε ανυπόληπτου, κάθε πλανόδιου και κάθε παράνομου. Και πάγωσε τα χάχανα στα πρόσωπα των άλλων. Τ' όνομά μας έγινε γνωστό σε όλες τις ασιατικές γλώσσες και προφέρθηκε απ' όλα τα βαλκανικά χείλη.
Αυτός ο λαός, ο κυρίαρχος, κατάλαβε αμέσως τις πολιτικές που παίζονταν στην πλάτη του. Δεν δείλιασε στις απειλές. Δεν υπάκουσε στα προστάγματα. Δεν υπέκυψε. Με χέρι στιβαρό, με το σουγιά στο κόκκαλο, με το λουρί στο σβέρκο, τίναξε από πάνω του τον ζυγό, και λίγο έλειψε να μας στείλει στην εξουσία.
Στις δεκαεφτά του μήνα, μια άλλη μέρα ανέτειλε, μια μέρα χωρίς φόβο και χωρίς εξαρτήσεις. Είπαμε ΟΧΙ στην ολιγαρχία. ΟΧΙ στα ντόπια και ξένα μονοπώλια. ΟΧΙ στις βάσεις του θανάτου. ΟΧΙ στην Ευρώπη των μονοπωλίων. Ανυπακοή. Δεν πληρώνω. Δεν θα πάρω. Δεν θέλω. Δε γουστάρω, πώς το λένε.
Είμαστε το κόμμα του ΔΕΝ. Το κόμμα του ΟΧΙ. Το κόμμα της άρνησης και του πείσματος. Δεν αναπνέω μέχρι να σκάσω. Για να μάθουν αυτοί. Αντίρρηση στην αντίρρηση. Όχι, οχιά. Ούτε ένα ΝΑΙ από τα σφιχτά μας χείλη. Πιστοί στην αντίρρησή μας μέχρι τελικής διάλυσης.
Το 'χουμε αποδείξει άλλωστε. Υπάρχουμε γιατί υπάρχουν οι άλλοι. Αναπνέουμε τον αέρα τον άλλων. Διεκδικούμε τα δικά τους, για ένα καλύτερο αύριο. Θέλουμε να πάρουμε τη δική τους. Τον δικό τους. Αποτελεσματικά. Με ειλικρίνεια. Την κατσίκα του γείτονα. Κρατάμε αταλάντευτα τις αρνητικές μας θέσεις. Με ορμή υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά μας στο χάος. Κι όταν τα πράματα σφίγγουν, το 'χουμε αποδείξει: ξαναγινόμαστε χίλια κομμάτια. Γυρίζουμε από κει που 'ρθαμε. Το διαλύουμε στα εξ ων συνετέθη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ας σταματήσουν όμως οι πανηγυρισμοί. Μπροστά μας έχουμε τώρα πολλή δουλειά. Πρέπει να ζωστούμε το πηλοφόρι και να βγούμε στο μετερίζι της ανυποληψίας και του μπάχαλου, όπου με συνέπεια και συνέχεια έχουμε όλα αυτά τα χρόνια δώσει το αγωνιστικό παρών.
Από αύριο κιόλας, όλοι στους δρόμους. Ούτε μια αρτηρία στο λεκανοπέδιο δεν πρέπει να μείνει ελεύθερη. Ούτε ένα σχολειό να λειτουργήσει. Ούτε ένα πανεπιστήμιο να βγάλει πρύτανη. Ούτε ένα αντιλαϊκό μέτρο να περάσει. Ούτε μια επένδυση, ούτε μια απόλυση, ούτε μία σύμβαση, ούτε για χαρτί τουαλέτας. Μη δει άσπρη μέρα ούτε ένας κερατέας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Στις δεκαεφτά του μήνα ο λαός μίλησε. Πρέπει να πάρουμε το μήνυμά του. Πρέπει να πιέσουμε όπου και όσο μπορούμε για τα δίκαια αιτήματά μας. Άμεση κατάργηση του μνημονίου. Άμεση επαναφορά των μισθών και των συντάξεων στα επίπεδα της παλιάς τρέλας. Άμεση αλλαγή του παρανοϊκού εκλογικού νόμου που λίγο έλειψε να μας στείλει. Άμεση κρατικοποίηση του οργανισμού και επανίδρυση κάθε κλειστού γραφείου. Άμεση επαναφορά της τράπεζας και του ταμιευτήριου στην προηγούμενη κατάντια τους. Όλοι στο κράτος. Να γίνουμε μοχλός εκτόξευσης του χρέους σε δυσθεώρητα ύψη. Και τότε να δούμε αν θα τολμήσουν να μην πληρώσουν το λογαριασμό τα ντόπια και ξένα όργανα της πλουτοκρατίας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ο στόχος επιτεύχθηκε. Καταφέραμε να τους τρομάξουμε όλους. Πανικόβλητη η χώρα ψήφισε τον πρωτεργάτη. Που, αν δεν είχαμε φοβερίσει εμείς, δε θα 'βλεπε άσπρη μέρα στον αιώνα τον άπαντα. Αν εμείς δεν είχαμε πει του κόσμου τις ασυναρτησίες, δε θα 'βλεπε κυβέρνηση με τίποτα. Λίγο πιο σοβαροί αν ήμασταν, θα τον είχε καταπιεί το χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Αλλά αυτό, συντρόφισσες και σύντροφοι δεν πρέπει να μας παραπλανήσει. Ποτέ δεν πρέπει να σοβαρευτούμε. Ποτέ δε θα απεμπολήσουμε τα δίκια του λαού. Ποτέ δε θα προδώσουμε το ρόλο του αντιρρησία. Ποτέ δε θα εγκαταλείψουμε το μετερίζι του μπάχαλου. Ποτέ δε θα πάρουμε πραγματικά αυτό που ζητάμε, γιατί τότε θα χάσουμε αυτό που έχουμε: θέση κέντρο πλατεία να πετάμε πέτρες στους χαμάληδες της εξουσίας και στα μίσθαρνα όργανα του μνημονίου.
Το πάθημα του ξένου κάρου ας μας γίνει μάθημα. Ποτέ πια μουσαφίρηδες. Ποτέ πια σε ξένα μαντριά. Κι ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας. Όλοι εδώ. Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η καθεμιά κι ο καθένας. Σας ευχαριστώ και σας εύχομαι καλή επιτυχία στον τίμιο αγώνα.
Μερσί
------------------------------------
Επικαιρότητα: Στις Ελληνικές βουλευτικές εκλογές τού Ιουνίου του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνει 16,78% και 52 έδρες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου