Στην επιτροπή της Βουλής για το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που αφορά στις τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα, Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2019, ομιλών περί βιασμού και ποινικής αντιμετώπισής του, εις εκ των αγορητών προτρέπει:
«Μπείτε [...] στην ουσία των ψυχολογικών παρενεργειών [του βιασμού], που είναι η τάση στην αυτοκτονία, η τάση στην πορνεία, στην ομοφυλοφιλία, η σχολική αδυναμία, η έλλειψη συγκέντρωσης, το μίσος προς το άλλο φύλο, [η] εχθρότητα προς την κοινωνία, [οι] τάσεις προς αυτοκτονία. [...]»
Πάμε πρώτα στα εύκολα.
Παρενέργεια είναι η ανεπιθύμητη δευτερεύουσα ενέργεια μιας ουσίας (και, μεταφορικά, μιας πράξης) της οποίας η κύρια ενέργεια είναι άλλη, και μάλιστα επιθυμητή. Το φάρμακο που παίρνεις, ας πούμε, για να σου περάσει η μηκυτίαση, η μηκυτίασή σου πάει καλύτερα αλλά το στομάχι σου πάει για έλκος. Η αλοιφή που βάζεις για να βγάλεις μαλλιά, παθαίνεις έκζεμα στην κεφαλή σου. Δείρ' το το παιδί για να βάλει μυαλό, κι εκείνο σού γίνεται βίαιο κι αλητεύει.
Έλα μωρέ τώρα! Ακριβολόγε! Και οι αγορητές στις επιτροπές της Βουλής, άνθρωποι είναι κι αυτοί. Κι ο προφορικός ο λόγος, καμμία σχέση. Σαν όλοι μας. Δεν ήθελε να πει «παρενέργεια» ο χριστιανός. «Απόρροια» ήθελε να πει. «Συνέπεια». «Επακόλουθο». Αμάν πια!
Μετά όμως, κάτι εξακολουθεί να μην πηγαίνει καλά, βρε παιδί μου. Ξανακοιτάζεις προσεκτικά. Ξανακούς τι ειπώθηκε. Βάζεις το βίντεο ξανά και ξανά. Στο αργό, στο γρήγορο. Κι όμως. Καλά άκουσες. Κι αναρωτιέσαι. Εκείνη η ρημάδα η τάση προς την ομοφυλοφιλία, πώς παρεισφρέει μεταξύ των άλλων μαύρων συνεπειών και των κακών επακόλουθων από τα οποία κινδυνεύει το θύμα ενός κακουργήματος;
Και μεις που νομίζαμε ότι τον όποιο ερωτικό μας προσανατολισμό τον έχουμε επειδή έτσι είμαστε. Επειδή αυτό μας αρέσει. Κι ότι είναι καλό πράμα. Να τώρα που μαθαίνουμε ότι ο συγκεκριμένος και κακός είναι, αφού συμπεριλαμβάνεται στη λίστα με τα μύρια δεινά, αλλά και μπορεί να τον αποκτήσουμε με το ζόρι! Είναι δηλαδή δυνατόν να σου το κάνουν με τη βία, κι αυτό να σε μυήσει σε κάποια μορφή σεξουαλικότητας που δεν ήταν η δική σου αλλά τώρα πια σου αρέσει, γι' αυτό άλλωστε και υποκύπτεις! Αλλά πολύ κακώς που σου αρέσει.
Η βία, δηλαδή, μπορεί να σε εισαγάγει σε κάτι άσχετο και αντίθετό της. Σε κάτι θαυμαστό και πανέμορφο και επιθυμητό. Αλλά, προσοχή, μην ξεχνιόμαστε: σε κάτι απευκταίο. Είπαμε: ομοφυλόφιλος! Μια εγκληματική καταπάτηση της γενετήσιας αξιοπρέπειάς σου μπορεί να σε οδηγήσει στη μεγαλύτερη χαρά της ζωής σου: στην ανακάλυψη της ερωτικής σου ταυτότητας. Πράγμα που, Θεός φυλάξοι, καλύτερα να μη σου συμβεί. Όχι η καταπάτηση. Η ανακάλυψη.
Ακυβέρνητο αδιέξοδο. Άβυσσος. Οπότε η γλώττα λανθάνει. Και την «απόρροια» τη λέει «παρενέργεια».
Απελπισμένοι φόβοι και διάπυρες ελπίδες. Εύκολα μπλέκονται κι εύκολα συνταξιδεύουν. Κι όσο οι απαγορευμένες ελπίδες πυροδοτούν τους μαύρους φόβους, τόσο εκείνοι αναζωπυρώνουν τις υπνώττουσες ελπίδες. Το σφιχταγκάλιασμα μπορεί να κρατήσει μια ζωή. Είναι αυτοτροφοδοτούμενο. Θέλω αυτό που φοβάμαι, και τρομάζω μ' αυτό που θέλω. Η αλυσοδεμένη μου θέληση πεδικλώνει τον ορθό μου λόγο και κατακρημνίζομαι στην α-νοησία.
Σπαραγμός.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου