– Πρωτομαγιά σήμερα.
– Συγγνώμη;
– Λέω, Πρωτομαγιά σήμερα.
– Καθόλου.
– Τι καθόλου; Να το ημερολόγιο.
– Πρώτη Μαΐου λέει το ημερολόγιο.
– Το ίδιο λέμε.
– Όχι. Εσείς είπατε Πρωτομαγιά.
– Ε, πρώτη Μαΐου δεν είναι Πρωτομαγιά;
– Ουδόλως. Άλλο πρώτη Μαΐου, κι άλλο Πρωτομαγιά.
– Δεν σας αντιλαμβάνομαι.
– Σήμερα είναι πρώτη Μαΐου και του Θωμά.
– Παρακαλώ;
– Του Θωμά, κύριε. Κυριακή του Θωμά.
– Α, ναι! Του απίστου.
– Που αμφιβάλλει, κύριε, όχι του απίστου. Που αμφιβάλλει.
– Παρντόν;
– Ο Θωμάς που αμφιβάλλει. Doubting Thomas. Δεν είναι άπιστος. Αμφιβάλλει. Θέλει να διαπιστώσει. Ν’ αγγίξει. Να πιάσει.
– Δεν τη βλέπω τη διαφορά – μη σας γελάσω φοβάμαι.
– Ο άπιστος δεν πιστεύει, αγαπητέ. Αυτό. Μεγάλη διαφορά. Και τα σημάδια ν’ ακουμπήσει, είναι συνωμοσία θα σου πει. Τον γελάς αυτόνε;
– Ένα δίκιο το ’χετε.
– Ενώ ο Θωμάς αμφέβαλλε.
– Αυτό. Αμφέβαλλε.
– Ακριβώς. Θεία προοικονόμησις.
– Ποιανής θεία;
– Προοικονόμησις. Αμφέβαλλε για να πιστέψει.
– Αμφέβαλλε για να πιστέψει;
– Ακριβώς.
– Έχετε κοιταχτεί εσχάτως;
– Όπως και στη Μετάσταση της Θεοτόκου. Κι εκεί αμφέβαλλε.
– Μπα;
– Βέβαια. Κι όταν φτάσαν εκεί οι άλλοι Απόστολοι και θαύμαζαν, να ο τάφος της, αυτός, τι λέτε ρε, τους λέει. Έχει αναληφθεί, κύριοι. Ορίστε η Ζώνη της.
– Το είπε αυτό ο Θωμάς;
– Εμ!
– Δηλαδή ο Θωμάς πρώτα αμφέβαλλε και μετά πίστευε.
– Ακριβώς.
– Και γιατί το ’χε αυτό το χούι;
– Διότι αν δεν αμφέβαλλε πώς θα πίστευε.
– Με τρομάζετε.
– Έπρεπε να αμφιβάλλει, κύριε, ώστε να πιστέψει μετά. Τι σας τρομάζει;
– Παραδοξολογείτε.
– Είπαμε, πρόκειται για θεία προοικονόμηση. Αυτό που οι κινηματογραφιστές λένε σενάριο. Οι θεολόγοι το λένε προοικονόμηση. Τι σας δυσκολεύει τόσο πολύ;
– Και γιατί το σενάριο να θέλει να αμφιβάλλει;
– Ώστε μετά να πιστεύει.
– Χαααχαχαχαχα!
– Μη γελάτε, κύριε. Χρειάζεται ο αμφιβάλλων να βεβαιωθεί. Ως γνήσιος δίδυμος. Να πληρωθεί το ζητούμενο. Και μαζί του να βεβαιωθούμε άπαντες.
– Σας έχασα.
– Δίδυμος, κύριε. Θωμάς θα πει δίδυμος. תְּאוֹמָא. Αραμαϊκά.
– Δεν σας παρακολουθώ.
– Δεν πειράζει. Αφήστε το. Άμα κάτι το πιστεύουν όλοι, τότε δεν υπάρχει. Πρέπει κάποιος να αμφιβάλλει κι έτσι αυτό να λάβει δικαίωση. Έτσι δεν είναι;
– Είστε έτσι από μικρός;
– Δε βοηθάτε τη συζήτηση.
– Ποια συζήτηση. Παραλογίζεσθε.
– Καθόλου, κύριε.
– Πού κολλάν αυτά με την Πρωτομαγιά;
– Όχι Πρωτομαγιά. Πρώτη Μαΐου.
– Άντε πάλι. Εντάξει. Πρώτη Μαΐου.
– Διότι Πρωτομαγιά είναι άλλο πράμα. Είναι απεργία.
– Ενώ πρώτη Μαΐου δεν είναι;
– Όχι βέβαια.
– Πάτε καλά;
– Εσείς δεν πάτε καλά. Απεργία κυριακάτικα;
– Τι σας χαλάει;
– Ότι για να απεργήσουν πρέπει να ’ναι μέρα που δουλεύουν.
– Μπερδεμένο.
– Καθόλου.
– Κι αυτό θεολογικό, να υποθέσω.
– Περίπου.
– Ασχολείται με τα εργατικά η θεολογία;
– Δεν πέφτετε και πολύ έξω.
– Δηλαδή;
– Ασχολείται με τα της πίστεως. Κι αφού τα εργατικά είναι κι αυτά της πίστεως...
– Τώρα με χάσατε.
– Τι δεν καταλαβαίνετε; Πρέπει οι αθρώποι να μην πάνε δουλειά, λέμε. Αλλά με τσαμπουκά. Όχι γιατί πέφτει Κυριακή. Γιατί έτσι γουστάρουν. Οπότε για να πιάσει, πρέπει να γίνει μέρα εργάσιμη.
– Άρα;
– Άρα άμα η πρώτη Μαΐου πέφτει αργία, η Πρωτομαγιά πρέπει να γίνει την πρώτη εργάσιμη που έπεται.
– Για σκέψου.
– Ενεός μένετε.
– Κολιάτσου μένω. Και δε σας καταλαβαίνω.
– Είναι κινητή εορτή η Πρωτομαγιά, κύριε. Πώς είναι τ’ Άη Γιωργιού που είναι εικοσιτρείς Απριλίου, εκτός κι αν πέσει πριν το Πάσχα, οπότε πάει μετά;
– Και;
– Έτσι είναι και η Πρωτομαγιά. Είναι πρώτη Μαΐου, εκτός κι αν πέσει αργία, οπότε πάει μετά.
– Έχει κι αυτή σχέση με το Πάσχα, δηλαδή;
– Μπορεί. Πέρσι δεν έπεσε Μέγα Σάββατο η πρώτη Μαΐου, και τρέχαμε να στριμώξουμε τον Άη Γιώργη τη Δευτέρα της Διακαινησίμου, να κάνουμε Πρωτομαγιά την Τρίτη; Τέσσερεις Μαΐου δεν πήγε πέρυσι η Πρωτομαγιά;
– Κάτι θυμάμαι, τώρα που το λέτε.
– Είδατε;
– Θρησκευτικά. Ποτέ δεν ήμουν φίλος.
– Δεν πειράζει. Πάντα κάποιος βρίσκεται που είναι.
– Και γιατί πέφτουν όλα μαζί και μπουρδουκλωνόμαστε;
– Διότι έτσι. Κάθε τέτοιον καιρό γίνεται ανάστα ο Κύριος. Το σύμπαν. Άνοιξη. Η ανάσταση του παντός.
– Θεολογικό κι αυτό;
– Περίπου. Ανθεστήρια. Φλοράλια. Μαϊούμα. Η Μαία και ο Μάιος. Ο Άδωνις – κάντε και κανένα γκουγκλάρισμα, δεν παθαίνετε κάτι.
– Και η Πρωτομαγιά;
– Τι η Πρωτομαγιά;
– Τι δουλειά έχει με τη θεολογία;
– Άνθρωποι δεν είναι κι αυτοί;
– Οι κομμουνισταί;
– Βέβαια.
– Ναι, αλλά είναι άθεοι.
– Ναι, αλλά είναι άνθρωποι.
– Οπότε;
– Άνθρωπος χωρίς Ανάσταση;
– Δε γίνεται, ε;
– Εσείς τι λέτε;
– Δεν έχουν το θεό τους.
– Ενώ οι υπόλοιποι τον έχουν;
Φαντάσου έχεις, λέει, μια γλώσσα, ωραία και καλή, και τη μιλάς σ’ ένα μικρό χωργιό που διατηρείς κάπου σε μια εύκρατη περιοχή τού κόσμου. Δεντράκια, ποταμάκια, αμπελάκια, κι έναν Παρθενώνα να σου βρίσκεται. Και φαντάσου ότι πας καλά, οι δουλειές, τα παιδιά, ψωνίζει ο κόσμος, κάτι μοντελάκια που θα γίνουν παγκοσμίως ανάρπαστα εις το διηνεκές, έλα όμως που οι καιροί αλλάζουν, χωργιό με χωργιό τα τσουγκρίζετε, δε βρίσκετε άκρη, ο κόσμος σας είναι πολύ μικρός, γινόστε μπάχαλο, και νάσου εμφανίζεται ένα πιο ρωμαλέο χωργιό και πιο φρέσκο, κάπου στον Βορρά, άλλο πολίτευμα, πιο ορεξάτο απ’ το δικό σου, ανανεωμένο, και σας βάνει σε σειρά, άλλο πνεύμα, μιλάει τη γλώσσα σου, τη βρίσκει πολύ γκιουζέλ και πολύ αποτελεσματική, παίρνει και μερικούς από τους πιο καλούς σου για δασκάλους των παιδιών του, και το καζάνι αρχινάει να κοχλάζει. Ίδιο προϊόν, ίδια μοντελάκια, άλλο μάρκετινγκ. Άλλες τακτικές πωλήσεων. Κι ενώ έτσι έχουν τα πράματα, αίφνης μια Κυριακή και μια γιορτή, μια πίσημον ημέρα, ένας τύπο...
ΠΟΛΥ ΕΞΥΠΝΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφή