Του νεκρού αδερφού

Παμπάλαιο ελληνικό τραγούδι, με καταγωγή από τη Μ. Ασία, πριν τον 9ο μ.Χ. αιώνα.

Τὸ ἆσμα περὶ τοῦ ἀδελφοῦ, ὅστις ἀποθανὼν ἐγείρεται τοῦ τάφου πρὸς ἐκτέλεσιν ἱερᾶς ὑποσχέσεως καὶ φέρει εἰς τὴν ἀπορφανισθεῖσαν μητέρα τὸ μόνον ἐπιζῆσαν τέκνόν της, τὴν εἰς τὰ ξένα ὑπανδρευμένην άδελφήν του, κοινότατον εἰς τὰς ἑλληνικὰς χώρας, εἶναι ἐπίσης διαδεδομένον εἰς πάντας τοὺς λαοὺς τῆς χερσονήσου τοῦ Αἵμου. (Ν. Γ. Πολίτης, Ἐκλογαὶ ἀπὸ τὰ τραγούδια τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἐκδόσεις «Ἱστορικὴ Ἔρευνα», Τηλ. 629.498 – 637.570. Σελ. 138.)

Για τους φιλέρευνους: στη Βουλγάρικη εκδοχή τα δυο παιδιά είναι ο Λαζάρ και η Πετκάνα (Лазар и Петкана), στη Σέρβικη ο Γιόβαν και η Γέλιτσα (Јован и Јелица) και στην Αλβανική ο Κωνσταντής και η Δοκίνα. (Αίμος, Ανθολογία Βαλκανικής Ποίησης, Οι φίλοι του περιοδικού «Αντί», Αθήνα, 2006).

Εικόνα: Δημήτρης Κούρος, «Απ’ το τραγούδι του νεκρού αδελφού», 1984. Ακουαρέλα και τέμπερα σε πανί. (Λεπτομέρεια).

Διαβάζει ο Κωνσταντίνος Παπαλέξης.