Το άχτι

Απ’ την αρχή δε μ’ άρεσες. Πώς ξεπετάχτηκες δηλαδή στην τηλεόραση και δε σ’ είχα δει ούτε μια φορά προηγουμένως; Στο Μάστερ Ντόκτορ, στις Δέκα Ερωτήσεις, στο Γιατροί με Ταλέντο, κάπου τέλος πάντων. Απ’ την επιστήμη, τόσοι και τόσοι βγαίνουν και λένε. Πώς να τρώμε, τι να τρώμε, πώς να κοιμόμαστε, πώς να ξενοκοιμόμαστε, τι κηραλοιφές, τι φαλάκρα, τι αιμορροοΐδες, ο οργασμός στο καναρίνι – εσένα δε σε είχαμε δει πουθενά. Μούγγα. Τόσες εκπομπές, τόσα πρωινάδικα, τόσος κόσμος πάει κι έρχεται, αφτιάδες, ματιάδες, εσύ πουθενά.

Φέρε μια μπίρα ρε Ουρανία, άντε ρε γαμώ τη, δε βλέπεις που είναι άδειο;

Λοιπόν, κι έρχεσαι ένα πρωί, φυτευτός, επίσημος, όχι έτσι κι όχι αλλιώς, όλοι έτσι θα κάνετε κι έτσι έχει η κατάσταση. Μην ακουμπάτε, μη μαζεύεστε και μη βγαίνετε. Μη σχολείο, μη γραφείο, μακριά ο ένας απ’ τον άλλο και ξεχάστε τα αυτά που ξέρατε. Ώπα ρε μεγάλε – πολύ σοβαρός μας την έπεσες. Μας έκοψες την ανάσα. Ούτε ένα αστειάκι, ούτε μια συνεντευξούλα τι κάνεις τ’ απογεύματα, πώς είναι το σπίτι σου, τι κάδρα έχει, τι χαλιά, τι αυτοκίνητο, τι μοτοσικλέτα – τίποτε.

Μια μπίρα, ρε Ουρανία! Άντε ρε Ουρανία, γαμώ τη!

Λοιπόν, και ταυτόχρονα, καθώς μας πήρες και μας σήκωσες, αρχίζεις και τα ναι μεν αλλά. Εκείνο δεν το ξέρουμε ακόμη, το άλλο το ψάχνουμε, το τρίτο το ερευνούμε. Εδώ θα δούμε, εκεί θα το κοιτάξω και θα σας πω. Είναι απαραίτητο αλλά δεν ήταν απαραίτητο. Είναι επικίνδυνο αλλά δεν είναι και τόσο επικίνδυνο. Δεν το βρήκαμε ακόμη αλλά σύντομα θα το βρούμε αλλά θ’ αργήσει, είναι σε πειραματικό στάδιο.

Παγωμένη ρε Ουρανία! Εμ πώς δεν έχει! Έβαλα εγώ στην κατάψυξη προηγουμένως!

Λοιπόν, κι ούτε μια κουβέντα, ένα σποτάκι, ο άνθρωπος πίσω από τον επιστήμονα, καμιά φωτό από τα νεανικά σου χρόνια, γυναίκα δεν έχεις – πώς τελοσπάντων γνωριστήκατε – τίποτα!

Δε μου λες θα τη λουστούμε ή θα την πιούμε; Εδώ ακούμπα τη, γαμώ την καταδίκη μου γαμώ!

Λοιπόν, μεγάλε, ο σοβαρός επιστήμονας μία γνώμη έχει, όχι δέκα, μόνο μία – επιστήμη είναι να ξέρεις το σωστό, το λέει και η λέξη. Επιστήμη ίσον γνώση. Αυτό θα πει. Ξέρω. Άμα ήταν να μην ξέρω, είμαι κι εγώ επιστήμονας, κάθε μέρα άλλα να λέω – δεν ξέρω, θα δω, και δικαιολογίες και παπαριές. Τα είπα ξείπα δεν είναι επιστήμη. Έτσι σας το δώσαν το κωλόχαρτο; Τι τους είπες στις εξετάσεις; Θα το ερευνήσω; Αυτό τους είπες; Λοιπόν, επιστήμη ίσον ξέρω, το λέει και η λέξη.

Ε, μάζευτα ρε Ουρανία έτσι που τα ’κανες κώλο γαμώ μέσα. Μάζευτα! Και φέρε μια καινούργια.

Λοιπόν, κι επειδή εγώ δεν είμαι κάνας μαλάκας, έχω και μάτια έχω κι αυτιά, κι άλλες εκπομπές, και φέισμπουκ μπαίνω και ξέρω πολύ καλά τι παίζεται και τι ετοιμάζεται κι από ποιους, λοιπόν, πείραμα κοινωνικού ελέγχου πλανητικών διαστάσεων, δομημένο πάνω στο φόβο, μαλαματένια λόγια με καρδιά και νου, μεγάλε, και κάτι καρύδια να!

Γαμώ μέσα μου την έσπασε τώρα, μια μπίρα είπα να πιώ και γινήκαμε κώλος γαμώ μέσα! Άστο ρε Ουρανία, άστο. Όχι, να μην τη φέρεις, άστο!

Λοιπόν, βλέπεις που ξέρω; Βλέπεις που δεν είμαι φυτό, ε; Το βλέπεις που δεν πιάνομαι κώτσος; Λοιπόν, κατάλαβες τώρα, γελοίοι; Λοιπόν, γιατί το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Άντε ρε να χαθείτε παλιαθρώποι. Τα ’χω καταλάβει, λοιπόν, α να χαθείτε που θα μασήσω. Βρωμιάρηδες, τα ’χετε κανονίσει γαμώ την καταδίκη μου γαμώ μέσα, άστηνε τη μπουτάνα τη μπίρα, ρε Ουρανία, άμα ήταν, από τη μύτη μου την έβγαλες, άστηνε, δε θέλω, ποτέ μη σώσω, απατεώνες, άστηνε την κωλομπίρα, καργιόληδες, άστηνε, κουφάλες...