 |
 |
 |
|
 |
 |
||
 |
|
|
|
Στύλοι (ή Στήλες) του Ολυμπίου Διός. Ή, επί το ορθότερον, Ναός του Ολυμπίου Διός.
Τα γνωστά. Ξεκίνησε να χτίζεται —λένε— επί Πεισιστράτου. Πεντακόσια τόσο προ Χριστού. Αλλά οι εργασίες σταμάτησαν όταν διώχτηκε ο γιος του ο Ιππίας από την Αθήνα. Σαν αρχιτέκτονες αναφέρονται από τον Βιτρούβιο ο Αντιστάτης, ο Κάλλαισχρος, ο Αντιμαχίδης καί ο Φόρμος. Κι αλλού ο Πωρίνος.
Μετά ήρθαν οι Περσικοί πόλεμοι. Ύστερα η Αθηναϊκή Δημοκρατία το θεώρησε φαραωνικό έργο και το άφησε ημιτελές. Κι ύστερα ήρθε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος και τα πράγματα πήραν άλλη τροπή.
Περάσαν αιώνες. Ο Αντίοχος ο Επιφανής, ο εκ Συρίας, το ανακίνησε το θέμα, αλλά πάει κι αυτός. Ετελεύτησε. Και περάσαν κι άλλοι αιώνες. Ώσπου ο μέγας λάτρης Αδριανός, μέσα στο γενικότερο πρόγραμμά του, ενέταξε και τον Ναό. Και τον τελείωσε. Τον αφιέρωσε στον Δία, και του ’φτιαξε και άγαλμα χρυσελεφάντινο. Του θεού.
Κι ύστερα περάσαν κι άλλοι αιώνες και σεισμοί και καταποντισμοί. Κατά τους χρόνους της Μεγάλης Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ο ναός γκρεμίστηκε. Μετά ήρθαν κατακτητές. Και στο τέλος ήρθαν αυτοκίνητα και νέφος.
Ουάν σερ; με ρώτησε η ταμίας. Μάλιστα, είπα εγώ. Όμορφη και ευγενέστατη. Αλλά τι να έκανα για να μην της το χαλάσω; Να έλεγα γιες πλιζ; Με κοίταξε έξω απ' τα νερά της, κατάπληκτη – ή μήπως δεν ήμουν έλληνας κι απλώς ήξερα τη σωστή λέξη; Ποτέ δεν ξέρεις. Και μου ’κοψε το εισιτήριο χαμογελώντας αμήχανα.
Μπήκα και καθόμουν και το κοίταζα. Απ’ όπου κι αν το κοιτάξεις, εικοσιέξι αιώνες είναι. Κάτι έχει να σου πει. Αρχίζεις να μετράς την ανάσα σου να κάνεις ησυχία.
Κι απλώς το κοιτάς...
-----------------------
Κλικ στις εικόνες για να δείξουν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου