Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα σκίτσα







Αγαπητός φίλος βρήκε το σκίτσο του Charlie Hebdo χυδαίο. Καλά έκανε. Χυδαίο. Σύμφωνοι. Δεν το εξετάζουμε.

Και υπάρχουν όρια τι μπορείς να δημοσιεύσεις. Σωστό. Υπάρχουν δημοσιεύσεις που μπορεί να προσβάλουν. Έναν άνθρωπο, μια αντίληψη, το κοινό αίσθημα, το θρησκευτικό αίσθημα. Σύμφωνοι. Ούτε αυτό το εξετάζουμε.

Πώς περνάμε από το χυδαίο και το προσβλητικό σκίτσο στο κακούργημα; Αυτό θα εξετάσουμε εδώ.

Δεν. Ας μην επιχειρήσουμε καν. Το ξεκόβουμε με τη μία. Δεν υπάρχει χυδαιότητα ή προσβολή που δικαιούται να οδηγήσει στο έγκλημα. Αν υπήρχε, θα ήταν γνωστό. Θα είχαμε δεδικασμένο. Κύριε, μου έθιξες τον Παναθηναϊκό – σε σκότωσα. Είπες για τη μάνα μου – πέθανες. Είπες το Χριστό μου – σε αποκεφάλισα. Αθώος λόγω προσβολής. Νόμος τάδε, κάθετος τάδε.

Αλλά δεν. Με τίποτε. Τίποτε στον κόσμο τούτο δε μπορεί να δικαιολογήσει την εκδίκηση και τον φόνο. Είναι έγκλημα. Τέλος.

Εντάξει, είπαμε με τον σεβαστό φίλο. Συμφωνούμε. Αυτονόητο. Αλλά γιατί να σκληραίνουμε το παιχνίδι; Τι επιμένουμε με τα παλιοσκίτσα; Μ’ αυτόν τον τρόπο δεν κινδυνεύουμε να ρίξουμε τόσα εκατομμύρια μετριοπαθών στην αγκαλιά των σκληρών;

Μπα; Και τι είναι αυτοί οι μετριοπαθείς; Πρόβατα; Στον οίκο μας δεν έχουν καταφύγει; Δεν είναι ισότιμα μέλη της οικογένειάς μας; Δεν μετέχουν του πολιτεύματος; Μπορεί ένα σκίτσο να τους προσβάλει; Κι εμένα μπορεί ένα σκίτσο να με προσβάλει. Θα διαλέξω να συνεχίσω να ζω στις φωτεινές πόλεις των κοινωνιών μας, ή θα καταφύγω στα ζοφερά σκοτάδια που υπόσχεται ο κάθε περιθωριακός;

Και πώς θα απαγορεύσουμε τα σκίτσα; Τι είναι τα σκίτσα; Κυβερνητική δράση; Το Υπουργείο τα σχεδιάζει; Ιδιώτες τα σχεδιάζουν. Κουβέντα θα κάνουμε; Θα βγάλουμε απαγορευτικό για τα σκίτσα; Μη χειρότερα. Δια νόμου; Τι νόμος θα είναι αυτός; Και τι συμπέρασμα θα εξαχθεί αν το κάνουμε;

Και δεν υποχρεούνται αυτοί οι μετριοπαθείς να διαλέξουν; Είναι άμοιροι ευθυνών; Έτσι παίζεται εδώ το παιχνίδι, παιδιά. Σε προσέβαλε το σκίτσο; Δεκτόν. Μαζί σου. Αλλά επειδή σε προσέβαλε το σκίτσο, επιλέγεις να συναινέσεις στον βιασμό, στον ξυλοδαρμό, στον αποκεφαλισμό και στην κλειτοριδεκτομή; Να επιστρέψεις στον μεσαίωνα από τον οποίο απέδρασες; Δεν το πιστεύω.

Είναι φανερό: η μάχη δεν είναι απέναντι σε μια θρησκεία. Θρησκευτικός είναι ο μανδύας. Δήθεν. Και καλά. Και αδικεί και τη θρησκεία κατάφωρα. Όχι. Ούτε μάχη υπάρχει, ούτε κατά κάποιας θρησκείας. Το ζητούμενο είναι η προστασία απέναντι στο κοινό έγκλημα. Απέναντι στο περιθωριοποιημένο άτομο που βρίσκει στέγη κάτω από θρησκευτικές ταμπέλες.

Ας τους απομονώσουμε. Ό,τι κι αν είμαστε. Ολυμπιακοί, χριστιανοί, στρέιτ, εβραίοι, γυμνιστές, μουσουλμάνοι, γκέι, βετζετέριαν, τροτσκιστές, γιου νέιμ ιτ. Ας τους απομονώσουμε. Δεν είναι πιστοί. Καλή η ευαισθησία μας, αλλά ας μην τσιμπάμε. Είναι φονιάδες. Αν δεν ήταν εύκαιρο το θρησκευτικόν, θα μας πλασαριζόντουσαν σαν κάτι το πολιτικόν ή το ποδοσφαιρικόν ή ποιος ξέρει τι. Πάντα βρίσκεται κάποιου τέτοιου τύπου στέγη για τέτοια φρούτα. Αλλά θα επρόκειτο γι’ αυτό που ξέρουμε: για φονιάδες. Σκέτους.

Έχουμε νόμους, έχουμε διαχωρισμό εξουσιών, έχουμε λόγο και έχουμε κρίση. Ας τους απομονώσουμε κι ας κάνουμε αυτό που πρέπει.

Κι όποιος το παίξει προστάτης τους και δήθεν προστάτης της θρησκείας τους, ας τον απομονώσουμε κι αυτόν. Δεν θα είναι πιστός. Τα είπαμε. Θα είναι σαν κι αυτούς. Ψεύτης. Σκέτος.


-----------------------------------

Επικαιρότητα: Γαλλία. Αστυνομικές επιχειρήσεις μετά τον αποκεφαλισμό του καθηγητή. Περισσότερες από 80 έρευνες έχουν ξεκινήσει για διάδοση μίσους μέσω του διαδικτύου στη Γαλλία, ενώ ο Γάλλος υπουργός επεσήμανε ότι εξετάζεται αν θα πρέπει να διαλυθούν κάποιες οργανώσεις της γαλλικής μουσουλμανικής κοινότητας επειδή προάγουν τη βία και το μίσος. Σε μια άλλη εξέλιξη, συγγενείς ξυλοκόπησαν και κούρεψαν νεαρή Βόσνια γιατί ήθελε να παντρευτεί ΣέρβοΟι δράστες που ζουν στη Γαλλία, «θα οδηγηθούν στα σύνορα επειδή δεν έχουν καμία δουλειά» στο γαλλικό έδαφος, διαβεβαίωσε την Κυριακή ο υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας Ζεράλ Νταρμανέν.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αθήναι

Φαντάσου έχεις, λέει, μια γλώσσα, ωραία και καλή, και τη μιλάς σ’ ένα μικρό χωργιό που διατηρείς κάπου σε μια εύκρατη περιοχή τού κόσμου. Δεντράκια, ποταμάκια, αμπελάκια, κι έναν Παρθενώνα να σου βρίσκεται. Και φαντάσου ότι πας καλά, οι δουλειές, τα παιδιά, ψωνίζει ο κόσμος, κάτι μοντελάκια που θα γίνουν παγκοσμίως ανάρπαστα εις το διηνεκές, έλα όμως που οι καιροί αλλάζουν, χωργιό με χωργιό τα τσουγκρίζετε, δε βρίσκετε άκρη, ο κόσμος σας είναι πολύ μικρός, γινόστε μπάχαλο, και νάσου εμφανίζεται ένα πιο ρωμαλέο χωργιό και πιο φρέσκο, κάπου στον Βορρά, άλλο πολίτευμα, πιο ορεξάτο απ’ το δικό σου, ανανεωμένο, και σας βάνει σε σειρά, άλλο πνεύμα, μιλάει τη γλώσσα σου, τη βρίσκει πολύ γκιουζέλ και πολύ αποτελεσματική, παίρνει και μερικούς από τους πιο καλούς σου για δασκάλους των παιδιών του, και το καζάνι αρχινάει να κοχλάζει. Ίδιο προϊόν, ίδια μοντελάκια, άλλο μάρκετινγκ. Άλλες τακτικές πωλήσεων. Κι ενώ έτσι έχουν τα πράματα, αίφνης μια Κυριακή και μια γιορτή, μια πίσημον ημέρα, ένας τύπο...

Λιμήν

Лиман. Διαβάζεται λιμάν. Και θα πει λιμάνι – τι άλλο να πει. Αλλά μια στιγμή. Δεν είναι απ’ τα ελληνικά. Είναι απ’ τα τούρκικα. Βαστιέσαι; Βαστήξου: τα ρώσικα δεν την πήραν τη λεξούλα από τα ελληνικά, γιατί και τα ελληνικά από τα τούρκικα την έχουν πάρει. Ξαναβαστήξου. Υπήρχε μια αρχαία λεξούλα, λειμών. Ελληνικά. Το υγρό λιβάδι. Και καθώς οι λεξούλες ταξιδεύουν και μιλάν για πράγματα που μεταξύ τους μοιάζουν, λειμών σήμαινε κι εκείνο το άλλο το υγρό και ζεστό και φιλόξενο πράμα που ξέρεις. Συνεννοηθήκαμε; Μπράβο. Αυτό εκτιμώ σε σένα: την αντιληπτικότητά σου. Και ταξίδευε που λες η λεξούλα, τι ευλείμων – με ωραία παχιά λιβάδια, τι λειμώνιος – ο του λιβαδιού, τι λειμακίδες – οι νύμφες αυτών των υγρών και ζεστών μερών, αυτές που σου παίρνουν τη μιλιά και μένεις ευσεβής μεν, άλαλος δε. Τέλος πάντων, μην τα πολυλογούμε, αυτό το καταφύγιο, ο λειμών, κάνει μια παφ και τραβάει μια μετάπτωση, ένα άμπλαουτ που λένε οι γλωσσοτέτοιοι, και τσουπ, προκύπτει ο λιμήν, να σε περικλείει και να σε προστα...

Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες

  Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες. Νικολάου Γ. Πολίτου: Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του Ελληνικού λαού. Εκδόσεις «Ιστορική Έρευνα». Τηλ. 3637.570 και 3629.498. Αφηγείται ο Κώστας Παπαλέξης.