Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Oh, the Places You’ll Go!





Θυμήθηκα ένα παλιό παιδικό ποίημα του Dr. Seuss που ακούγεται στο καταπληκτικό «Fracture» του Gregory Hoblit (Anthony Hopkins, Ryan Gosling, David Strathairn, Rosamund Pike και Embeth Davidtz).


Dr. Seuss:
Oh, the Places You’ll Go!
(απόσπασμα)

Σου βαστάει να μείνεις έξω; Σου βαστάει μέσα να μπεις;
Πόσα έχεις για να χάσεις; Πόσα κέρδη να χαρείς;
Άντε, μπήκες. Και; Τι κάνεις; Από δω πας ή από κει;
Λίγο κείθε; Λίγο δώθε; Κι ίσως όχι παρακεί;
Μπερδεμένος θα σταθείς, στα δρομάκια θα χαθείς,
τις τρεχάλες θ’ αρχινίσεις, άγρια μέρη θα γνωρίσεις
χίλες χώρες θα διανύσεις, και στο τέλος, θα το δεις:
στο πιο άχρηστο το μέρος, κει θα πας και θα σταθείς.

Εκεί που περιμένεις. Γι’ αυτούς που περιμένουν.
Το βαγόνι για να φύγει. Ή το πλοίο για να ’ρθεί.
Ή το κάρο για να φύγει. Ή το γράμμα για να ’ρθεί.
Τη βροχή να ξεκινήσει. Η την πόρτα να χτυπήσει.
Ή το χιόνι να χιονίσει. Ή εκείνον ν’ απαντήσει.

Ή χρυσάφια να φορέσεις. Ή το νέο σου βρακί.
Ή την τύχη να την είχες να το πας απ’ την αρχή.

Απόδοση: Κωνσταντίνος Παπαλέξης.


-------------------------------------------


Dr. Seuss:
Oh, the Places You’ll Go!
(excerpt)

You will come to a place where the streets are not marked.
Some windows are lighted. But mostly they’re darked.
A place you could sprain both your elbow and chin!
Do you dare to stay out? Do you dare to go in?
How much can you lose? How much can you win?

And IF you go in, should you turn left or right...
or right-and-three-quarters? Or, maybe, not quite?
Or go around back and sneak in from behind?
Simple it’s not, I’m afraid you will find,
for a mind-maker-upper to make up his mind.

You can get so confused
that you’ll start in to race
down long wiggled roads at a break-necking pace
and grind on for miles cross weirdish wild space,
headed, I fear, toward a most useless place.
The Waiting Place...

...for people just waiting.
Waiting for a train to go
or a bus to come, or a plane to go
or the mail to come, or the rain to go
or the phone to ring, or the snow to snow
or the waiting around for a Yes or No
or waiting for their hair to grow.
Everyone is just waiting.

Waiting for the fish to bite
or waiting for the wind to fly a kite
or waiting around for Friday night
or waiting, perhaps, for their Uncle Jake
or a pot to boil, or a Better Break
or a string of pearls, or a pair of pants
or a wig with curls, or Another Chance.
Everyone is just waiting.


-------------------------------------------

Το γραφικό είναι λεπτομέρεια από το ονειρικό εξώφυλλο που φιλοτέχνησε ο ίδιος. Theodor Seuss "Ted" Geisel 1904-1991. Oh, the Places You’ll Go!



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αθήναι

Φαντάσου έχεις, λέει, μια γλώσσα, ωραία και καλή, και τη μιλάς σ’ ένα μικρό χωργιό που διατηρείς κάπου σε μια εύκρατη περιοχή τού κόσμου. Δεντράκια, ποταμάκια, αμπελάκια, κι έναν Παρθενώνα να σου βρίσκεται. Και φαντάσου ότι πας καλά, οι δουλειές, τα παιδιά, ψωνίζει ο κόσμος, κάτι μοντελάκια που θα γίνουν παγκοσμίως ανάρπαστα εις το διηνεκές, έλα όμως που οι καιροί αλλάζουν, χωργιό με χωργιό τα τσουγκρίζετε, δε βρίσκετε άκρη, ο κόσμος σας είναι πολύ μικρός, γινόστε μπάχαλο, και νάσου εμφανίζεται ένα πιο ρωμαλέο χωργιό και πιο φρέσκο, κάπου στον Βορρά, άλλο πολίτευμα, πιο ορεξάτο απ’ το δικό σου, ανανεωμένο, και σας βάνει σε σειρά, άλλο πνεύμα, μιλάει τη γλώσσα σου, τη βρίσκει πολύ γκιουζέλ και πολύ αποτελεσματική, παίρνει και μερικούς από τους πιο καλούς σου για δασκάλους των παιδιών του, και το καζάνι αρχινάει να κοχλάζει. Ίδιο προϊόν, ίδια μοντελάκια, άλλο μάρκετινγκ. Άλλες τακτικές πωλήσεων. Κι ενώ έτσι έχουν τα πράματα, αίφνης μια Κυριακή και μια γιορτή, μια πίσημον ημέρα, ένας τύπο...

Λιμήν

Лиман. Διαβάζεται λιμάν. Και θα πει λιμάνι – τι άλλο να πει. Αλλά μια στιγμή. Δεν είναι απ’ τα ελληνικά. Είναι απ’ τα τούρκικα. Βαστιέσαι; Βαστήξου: τα ρώσικα δεν την πήραν τη λεξούλα από τα ελληνικά, γιατί και τα ελληνικά από τα τούρκικα την έχουν πάρει. Ξαναβαστήξου. Υπήρχε μια αρχαία λεξούλα, λειμών. Ελληνικά. Το υγρό λιβάδι. Και καθώς οι λεξούλες ταξιδεύουν και μιλάν για πράγματα που μεταξύ τους μοιάζουν, λειμών σήμαινε κι εκείνο το άλλο το υγρό και ζεστό και φιλόξενο πράμα που ξέρεις. Συνεννοηθήκαμε; Μπράβο. Αυτό εκτιμώ σε σένα: την αντιληπτικότητά σου. Και ταξίδευε που λες η λεξούλα, τι ευλείμων – με ωραία παχιά λιβάδια, τι λειμώνιος – ο του λιβαδιού, τι λειμακίδες – οι νύμφες αυτών των υγρών και ζεστών μερών, αυτές που σου παίρνουν τη μιλιά και μένεις ευσεβής μεν, άλαλος δε. Τέλος πάντων, μην τα πολυλογούμε, αυτό το καταφύγιο, ο λειμών, κάνει μια παφ και τραβάει μια μετάπτωση, ένα άμπλαουτ που λένε οι γλωσσοτέτοιοι, και τσουπ, προκύπτει ο λιμήν, να σε περικλείει και να σε προστα...

Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες

  Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες. Νικολάου Γ. Πολίτου: Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του Ελληνικού λαού. Εκδόσεις «Ιστορική Έρευνα». Τηλ. 3637.570 και 3629.498. Αφηγείται ο Κώστας Παπαλέξης.