Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μέρα με τ’ όνομα














Είν’ έμορφες με τ’ όνομα, κι έχουνε και τη χάρη, κι όλοι τις έχουν τραγουδήσει:

Του μπαξέ μου καρδερίνα [1],
Σ’ ένα πράσινο κλαδί [2]
Μια πάπια, μια χήνα [3],
Πάμε ν’ αλλάξουμε ζωή [4].

Είχε την τέντα ξομπλιαστή [5],
Σα θαλασσινά φεγγάρια [6].
Να πέφτει ο κόμπος στο κοπάλι [7],
Τέσσερα, δεκατέσσερα [8],
Μάτια μου μεγάλα [9], Θεσσαλονικιά [10].

Ποιος τις αγαπά και ξέρει από ποιο τραγούδι είναι η κάθε φράση;

Χρόνια πολλά, καλές μας. Δε σας κατονομάζουμε, τα ’παμε αυτά. Ξέρετε εσείς.


----------------------------------

Λίγη ώρα αργότερα, τη συνωμοσία θα την ξεσκέπαζε, ποιος άλλος; Μα... μια Κατερίνα, φυσικά. Ορίστε λοιπόν, πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα:

[1] Όμορφή μου Κατερίνα. 1981. Στίχοι: Λάκης Τεάζης. Μουσική: Σπύρος Παπαβασιλείου. Αντώνης Καλογιάννης. Από τον δίσκο «Τα σημερινά».

[2] Αγαπώ μια καρδερίνα. 1970. Στίχοι: Νίκος Γκάτσος. Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις. Μανώλης Μητσιάς. Από τον δίσκο «Της γης το χρυσάφι».

[3] Μια πάπια, μια χήνα. 1972. Στίχοι: Λευτέρης ΠαπαδόπουλοςΜουσική: Μάνος Λοΐζος. Γιάννης Καλατζής. Από τον δίσκο «Να ’χαμε – τι να ’χαμε...».

[4] Πάμε για ύπνο Κατερίνα. 1972. Στίχοι: Πυθαγόρας. Μουσική: Γιώργος Κατσαρός. Γιάννης Πουλόπουλος. Σαρανταπεντάρι: «Πάμε για ύπνο Κατερίνα» και «Χωρίς φιλί κι αντίο».

[5] Η μπαλάντα του Αντρίκου. 1964. Στίχοι: Κώστας Βάρναλης. Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης. Γρηγόρης ΜπιθικώτσηςΣαρανταπεντάρι: «Οι μοιραίοι» και «Η μπαλάντα του Αντρίκου».

[6] Ρήνα Κατερίνα μου. 1971. Στίχοι: Νίκος Γκάτσος. Μουσική: Δήμος Μούτσης. Δήμητρα Γαλάνη. Από τον δίσκο «Δήμητρα Γαλάνη Νο 1».

[7] Ντιρλαντά. Παραδοσιακό από τα Δωδεκάνησα. Διάσημη η εκδοχή του Διονύση Σαββόπουλου σε σαρανταπεντάρι του 1969. «Συννεφούλα» και «Ντιρλαντά».

[8] Ρίνα Κατερίνα. 1989. Στίχοι, μουσική και τραγούδι: Κώστας Μπίγαλης. Από τον δίσκο «Με τον ήλιο στους Ιχθείς».

[9] Κατερίνα. 1967. Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος. Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος. Αλίκη Βουγιουκλάκη & Λαυρέντης Διανέλλος. Από τον δίσκο «Το πιο λαμπρό αστέρι», με τα τραγούδια της ομώνυμης ταινίας: «Το πιο λαμπρό αστέρι», του Κώστα Καραγιάννη.

[10] Κατερίνα Θεσσαλονικιά. Στίχοι και μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης. Βασίλης Τσιτσάνης, Ιωάννα Γεωργακοπούλου και Στελλάκης Περπινιάδης. Στο «40 Χρόνια Τσιτσάνης No 2».



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αθήναι

Φαντάσου έχεις, λέει, μια γλώσσα, ωραία και καλή, και τη μιλάς σ’ ένα μικρό χωργιό που διατηρείς κάπου σε μια εύκρατη περιοχή τού κόσμου. Δεντράκια, ποταμάκια, αμπελάκια, κι έναν Παρθενώνα να σου βρίσκεται. Και φαντάσου ότι πας καλά, οι δουλειές, τα παιδιά, ψωνίζει ο κόσμος, κάτι μοντελάκια που θα γίνουν παγκοσμίως ανάρπαστα εις το διηνεκές, έλα όμως που οι καιροί αλλάζουν, χωργιό με χωργιό τα τσουγκρίζετε, δε βρίσκετε άκρη, ο κόσμος σας είναι πολύ μικρός, γινόστε μπάχαλο, και νάσου εμφανίζεται ένα πιο ρωμαλέο χωργιό και πιο φρέσκο, κάπου στον Βορρά, άλλο πολίτευμα, πιο ορεξάτο απ’ το δικό σου, ανανεωμένο, και σας βάνει σε σειρά, άλλο πνεύμα, μιλάει τη γλώσσα σου, τη βρίσκει πολύ γκιουζέλ και πολύ αποτελεσματική, παίρνει και μερικούς από τους πιο καλούς σου για δασκάλους των παιδιών του, και το καζάνι αρχινάει να κοχλάζει. Ίδιο προϊόν, ίδια μοντελάκια, άλλο μάρκετινγκ. Άλλες τακτικές πωλήσεων. Κι ενώ έτσι έχουν τα πράματα, αίφνης μια Κυριακή και μια γιορτή, μια πίσημον ημέρα, ένας τύπο...

Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες

  Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες. Νικολάου Γ. Πολίτου: Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του Ελληνικού λαού. Εκδόσεις «Ιστορική Έρευνα». Τηλ. 3637.570 και 3629.498. Αφηγείται ο Κώστας Παπαλέξης.

Συγγνώμη

Συγγνώμη που σ’ αγάπησα πολύ. Έτσι λέει το τραγούδι. Βαρύ και μελαγχολικό. Δραματικό. Παθιασμένο. Συγγνώμη που σ’ αγάπησα πολύ, δεν ξέρω να αγαπώ όμως πιο λίγο. Συγνώμη που σ’ αγάπησα πολύ, μα βρήκα το κουράγιο και θα φύγω.[1] Αλλά για στάσου βρε αδερφέ. Από πού κι ως πού συγγνώμη! Ζητάς συγγνώμη που αγάπησες; Στάσου ματάκια μου, μια στιγμή, να το καταλάβουμε: πώς γίνεται – τι κακό έκανες που αγάπησες; Ή μήπως κακό που αγάπησες πολύ; Εκτός μην είσαι ψιλοκουφαλίτσα, Μήτσο μου, τώρα που το σκέφτομαι. Όχι δηλαδή ότι αγάπησες – αυτό τι κακό να κάνει. Μήπως τον θέλησες, πουλάκι μου, να τον φας. Γιατί άλλο το ’να κι άλλο τ’ άλλο. Μόνο τότε τσινάει ο άλλος – αν τον θέλησες εσύ και δε θέλησε αυτός – να τα λέμε τα πράματα με τ’ όνομά τους. Και μάλιστα αν τον έπνιξες. Έτσι δεν είναι Μήτσο μου; Βέβαια. Έτσι είναι Μήτσο μου. Κι όχι μόνο τον έπνιξες, αλλά με το που σ’ έκλασε και την έφαγες τη χυλόπιτα, το γύρισες στη χριστιανοσύνη: συγγνώμη που σ’ αγάπησα. Και κοτσάρισες και το «πολύ» ν...