Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Φρέζα μετάλλου

Δηλαδή ένα πράμα σαν κόφτης, σαν σκάφτης, σαν τρυπητής – βάζεις αποκάτω πράματα μεταλλικά, ξέρω ’γω έναν άξονα, ας πούμε, μια μεταλλική πλάκα – οτιδήποτε από αυτά, και χαράζεις απάνω τους. Σκάβεις μια υποδοχή σ’ ένα κομμάτι μετάλλου, τέτοια ώστε ένα άλλο κομμάτι μετάλλου με κάτι πάνω του που εξέχει, να ’ρθεί να θηλυκώσει. Να γαντζώσει. Τα δύο να μονταριστούν. Και πια να συμπεριφέρονται σαν ένα. Να δέσουν.

Μηχανολογικά πράματα. Εντζινίρινγκ. Τι μας νοιάζει εμάς, θα μου πεις. Φκιάχτο εκεί να δουλεύει και όλα καλά.

Εμ πώς τι μας νοιάζει. Έστω ότι δε σου απαντά. Έστω ότι τής γράφεις κι αυτή τίποτε. Μη δεν πήρε το γράμμα; Μπα, τα γράμματα πάνε στον προορισμό τους. Μην είσαι χαζός. Το πήρε και το παραπήρε. Και δεν απαντάει. Τι σκέφτεται; Τι νιώθει; Τα έγραψες όλα όσα έπρεπε να είχες γράψει; Όσα είχες να πεις; Μήπως άφησες απ’ έξω κάποια κρίσιμη λεπτομέρεια; Μήπως αν την είχες γράψει κι αυτήν τη λεπτομέρεια, μήπως κι εκείνη σού έγραφε; Ή μήπως έγραψες μια λέξη παραπάνω; Που αν δεν την είχες γράψει, μήπως τώρα σού απαντούσε; Ήταν το σωστό χαρτί; Η σωστή καλλιγραφία; Ήταν όλα όπως πρέπει; Το γραμματόσημο κολλημένο καλά; Όμορφα; Ίσια;

Εμ, δεν είναι χαζή. Αν ήταν δε θα σ' ένοιαζε. Κάτι ξέρει κι αυτή. Έχει κι αυτή να παλέψει, όπως και συ. Δεν είναι τώρα ν' απαντάει και να μπλέκουμε – γιατί και πώς και αοριστίες και πράματα που δε θα πάνε πουθενά. Πολύ καλά έκανες κι εσύ, κράτησες μια γλυκιά κοσμιότητα, καλά τα πήγες, μην ανησυχείς. Να μην αρπάζουν τα πράματα. Άστην. Ξέρει εκείνη. Το 'παμε.

Βάζεις μπρος τη φρέζα και βάζεις όλη σου την προσοχή – δεν παίζουμε μ’ αυτά. Τα μέταλλα δεν είναι φτηνά, και τα κατεργασμένα μεταλλικά μέρη —που θες να τα ταιριάξεις— είναι πανάκριβα. Το πάνω μέρος τής φρέζας το οδηγείς και κάνει κινήσεις δεξιά αριστερά, κι η βάση, εκεί που πατάει το μέταλλο που δουλεύεις, μπορεί να σηκώνεται και να κατεβαίνει. Με ακρίβεια. Έχεις βάλει τα χιλιοστά σου σωστά, τα ’χεις μετρήσει, και ξεκινάς.

Δεν έχεις παρά να συγκεντρωθείς, και όλα θα είναι καλύτερα. Wenn Frässchlitten festgeklemmt, Kurbelgetriebe nicht einschalten. Γερμανικά δεν ξέρεις, αλλά τι σημαίνει αυτό, ξέρεις. Μην ενεργοποιείς το γρανάζι τού στρόφαλου αν ο φορέας έχει μπλοκάρει. Ξεκόλλα τον πρώτα, και συνέχισε ομαλά. Φόρα τη φόρμα σωστά, μη σου αρπάξει τη ζώνη σου το μηχάνημα, καμιά τιράντα σου, κι έχουμε ιστορίες. Και πάμε. Δε θέλει ζόρια. Μέτρο θέλει. Γλύκα. Και θα σου βγει μια πατούρα κούκλα. Όπως τη θέλεις. Θα δουλεύει αέρας.

Οι συνδέσεις είναι για πάντα. Φορ έβερ. Bis in alle Ewigkeit, στη γλώσσα των μηχανικών. Έτσι είναι. Γλύκα θέλει η ζωή. Όχι ζόρια. Όμορφα.

Γλύκα.


----------------------------------

Με πολλές ευχαριστίες στην Βαλιάδης ΑΕ που διατηρεί το υλικό αυτό και μας εμπιστεύτηκε να το φωτογραφίσουμε.






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αθήναι

Φαντάσου έχεις, λέει, μια γλώσσα, ωραία και καλή, και τη μιλάς σ’ ένα μικρό χωργιό που διατηρείς κάπου σε μια εύκρατη περιοχή τού κόσμου. Δεντράκια, ποταμάκια, αμπελάκια, κι έναν Παρθενώνα να σου βρίσκεται. Και φαντάσου ότι πας καλά, οι δουλειές, τα παιδιά, ψωνίζει ο κόσμος, κάτι μοντελάκια που θα γίνουν παγκοσμίως ανάρπαστα εις το διηνεκές, έλα όμως που οι καιροί αλλάζουν, χωργιό με χωργιό τα τσουγκρίζετε, δε βρίσκετε άκρη, ο κόσμος σας είναι πολύ μικρός, γινόστε μπάχαλο, και νάσου εμφανίζεται ένα πιο ρωμαλέο χωργιό και πιο φρέσκο, κάπου στον Βορρά, άλλο πολίτευμα, πιο ορεξάτο απ’ το δικό σου, ανανεωμένο, και σας βάνει σε σειρά, άλλο πνεύμα, μιλάει τη γλώσσα σου, τη βρίσκει πολύ γκιουζέλ και πολύ αποτελεσματική, παίρνει και μερικούς από τους πιο καλούς σου για δασκάλους των παιδιών του, και το καζάνι αρχινάει να κοχλάζει. Ίδιο προϊόν, ίδια μοντελάκια, άλλο μάρκετινγκ. Άλλες τακτικές πωλήσεων. Κι ενώ έτσι έχουν τα πράματα, αίφνης μια Κυριακή και μια γιορτή, μια πίσημον ημέρα, ένας τύπο...

Λιμήν

Лиман. Διαβάζεται λιμάν. Και θα πει λιμάνι – τι άλλο να πει. Αλλά μια στιγμή. Δεν είναι απ’ τα ελληνικά. Είναι απ’ τα τούρκικα. Βαστιέσαι; Βαστήξου: τα ρώσικα δεν την πήραν τη λεξούλα από τα ελληνικά, γιατί και τα ελληνικά από τα τούρκικα την έχουν πάρει. Ξαναβαστήξου. Υπήρχε μια αρχαία λεξούλα, λειμών. Ελληνικά. Το υγρό λιβάδι. Και καθώς οι λεξούλες ταξιδεύουν και μιλάν για πράγματα που μεταξύ τους μοιάζουν, λειμών σήμαινε κι εκείνο το άλλο το υγρό και ζεστό και φιλόξενο πράμα που ξέρεις. Συνεννοηθήκαμε; Μπράβο. Αυτό εκτιμώ σε σένα: την αντιληπτικότητά σου. Και ταξίδευε που λες η λεξούλα, τι ευλείμων – με ωραία παχιά λιβάδια, τι λειμώνιος – ο του λιβαδιού, τι λειμακίδες – οι νύμφες αυτών των υγρών και ζεστών μερών, αυτές που σου παίρνουν τη μιλιά και μένεις ευσεβής μεν, άλαλος δε. Τέλος πάντων, μην τα πολυλογούμε, αυτό το καταφύγιο, ο λειμών, κάνει μια παφ και τραβάει μια μετάπτωση, ένα άμπλαουτ που λένε οι γλωσσοτέτοιοι, και τσουπ, προκύπτει ο λιμήν, να σε περικλείει και να σε προστα...

Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες

  Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες. Νικολάου Γ. Πολίτου: Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του Ελληνικού λαού. Εκδόσεις «Ιστορική Έρευνα». Τηλ. 3637.570 και 3629.498. Αφηγείται ο Κώστας Παπαλέξης.