Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αγία Ζώνη




Ανηγέρθη δαπάναις των ενοριτών, τη επιμελεία των ιερέων και των επιτρόπων, και εθεμελιώθη εν έτει 1921, από τον τότε διάδοχο και κατόπιν βασιλέα Γεώργιο Β΄. Καθηγιάσθη τω 1925. Αρχιτέκτων Αθ. Ι. Δεμίρης.

Μεγάλος ναός. 23 μέτρα πλάτος και κοντά 30 μέτρα μήκος χωρίς την κόγχη. Ελεύθερος σταυροειδής με τρούλο. Με εσωνάρθηκα κι εξωνάρθηκα στα δυτικά, στην κύρια είσοδο, και με σκάλα μνημειώδη μπροστά, μάρμαρο εφτά μέτρα πλάτος.

Μπροστά, στα ανατολικά, τρίκογχο ιερό. Και μπροστά του, μαρμάρινες κιγκλίδες. Δεξιά κι αριστερά η νότια, κι απέναντί της η βόρεια είσοδος, ανοίγονται κάτω από τα άκρα τής εγκάρσιας κεραίας του σταυρού. Κι απ’ έξω πρόπυλα. Στεγασμένοι χώροι με στύλους, που οδηγούν στις εισόδους αυτές.

Ναός αφιερωμένος στην Τιμία Ζώνη. Που την είχε υφάνει με τα χέρια Της και που την άφησε ευλογία στον Θωμά ο οποίος μόλις είχε καταφθάσει από τις Ινδίες όπου βρισκόταν. Ναι, τον Απόστολο. Κι έτσι βγήκε το συμπέρασμα ότι αναλήφθηκε και δε βρισκόταν στον τάφο στη Γεθσημανή, εκεί που την κλαίγαν οι άλλοι Απόστολοι. Και που ύστερα τον ηύρε η Αγία Ελένη, τον τάφο, —όλα τα 'βρισκε αυτή—, και τον έκτισε, κι ύστερα, το 395, ο Αρκάδιος, ο ένας από τους δυο γιούς τού Θεοδοσίου Α΄, ο Ανατολικός, ηύρε την Ζώνη την ίδια και την έφερε στη Βασιλεύουσα. 31 Αυγούστου. Η τελευταία ημέρα του εκκλησιαστικού έτους. Την έφερε και την κατέθεσε και την είπε Αγίαν Σορόν.

Γιορτάζει την Κατάθεση ο εν λόγω Ναός. Της Αγίας Ζώνης, έτσι λέγεται. Με γύρω γύρω τις οδούς Αγίας Ζώνης, Κύπρου, Επτανήσου και Λέλας Καραγιάννη. Και εντός του περιτοιχίσματος, τον μικρό αρχικό, πολύ παλαιότερο ναό. Που είχε ανεγερθεί δαπάναις Όλγας και Αλεξάνδρου Οζερώφ, πρεσβευτών τής Ρωσίας, εν έτει 1843. Όταν ακόμη η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε τον τελευταίο της σουλτάνο, τον Αμπντούλ Μετζίτ Β΄ κι η Ρωσία τσάρο, δηλαδή καίσαρα, τον Νικόλαο Α΄. Στην Αγγλία η Βικτωρία είχε μόλις παντρευτεί τον Αλβέρτο, και στην Αμερική ο Τζον Τάιλερ ήταν ο 10ος Πρόεδρος.

Και μέχρι να γίνει ο καθαγιασμός του σημερινού ναού, τον Μάιο τού '25, είχε απελευθερωθεί η Θεσσαλονίκη, είχε γίνει ο Πρώτος Παγκόσμιος, και είχε συντελεστεί η Μικρασιατική Καταστροφή. Κι έναν μήνα μετά, τον Ιούνιο, εκδηλωνόταν το κίνημα της 25ης στην Αθήνα, και πρωθυπουργός γινόταν ο Πάγκαλος. Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν υπήρχε πια. Ούτε τσάρος. Την —τότε— ΕΣΣΔ την είχε αναγνωρίσει η Αγγλία ένα χρόνο πριν. Και Αμερικάνος πρόεδρος ήταν ο αντιπρόεδρος τού Χάρντινγκ, ο Κούλιτζ.

Μεγάλος ναός η Αγία Ζώνη Κυψέλης. Με τις αγιογραφίες τού Στέφανου Ασμάνη. Στην εικόνα η νότια είσοδος, κάτω απ’ το νότιο τμήμα τής εγκάρσιας κεραίας του σταυρού.

Απόγευμα.


-------------------------------

Στοιχεία για την αρχιτεκτονική τού Ναού από το πλούσιο σημείωμα τού Γιάννη Α. Καρατζόγλου, Η Αγία Ζώνη Κυψέλης.











Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αθήναι

Φαντάσου έχεις, λέει, μια γλώσσα, ωραία και καλή, και τη μιλάς σ’ ένα μικρό χωργιό που διατηρείς κάπου σε μια εύκρατη περιοχή τού κόσμου. Δεντράκια, ποταμάκια, αμπελάκια, κι έναν Παρθενώνα να σου βρίσκεται. Και φαντάσου ότι πας καλά, οι δουλειές, τα παιδιά, ψωνίζει ο κόσμος, κάτι μοντελάκια που θα γίνουν παγκοσμίως ανάρπαστα εις το διηνεκές, έλα όμως που οι καιροί αλλάζουν, χωργιό με χωργιό τα τσουγκρίζετε, δε βρίσκετε άκρη, ο κόσμος σας είναι πολύ μικρός, γινόστε μπάχαλο, και νάσου εμφανίζεται ένα πιο ρωμαλέο χωργιό και πιο φρέσκο, κάπου στον Βορρά, άλλο πολίτευμα, πιο ορεξάτο απ’ το δικό σου, ανανεωμένο, και σας βάνει σε σειρά, άλλο πνεύμα, μιλάει τη γλώσσα σου, τη βρίσκει πολύ γκιουζέλ και πολύ αποτελεσματική, παίρνει και μερικούς από τους πιο καλούς σου για δασκάλους των παιδιών του, και το καζάνι αρχινάει να κοχλάζει. Ίδιο προϊόν, ίδια μοντελάκια, άλλο μάρκετινγκ. Άλλες τακτικές πωλήσεων. Κι ενώ έτσι έχουν τα πράματα, αίφνης μια Κυριακή και μια γιορτή, μια πίσημον ημέρα, ένας τύπο...

Λιμήν

Лиман. Διαβάζεται λιμάν. Και θα πει λιμάνι – τι άλλο να πει. Αλλά μια στιγμή. Δεν είναι απ’ τα ελληνικά. Είναι απ’ τα τούρκικα. Βαστιέσαι; Βαστήξου: τα ρώσικα δεν την πήραν τη λεξούλα από τα ελληνικά, γιατί και τα ελληνικά από τα τούρκικα την έχουν πάρει. Ξαναβαστήξου. Υπήρχε μια αρχαία λεξούλα, λειμών. Ελληνικά. Το υγρό λιβάδι. Και καθώς οι λεξούλες ταξιδεύουν και μιλάν για πράγματα που μεταξύ τους μοιάζουν, λειμών σήμαινε κι εκείνο το άλλο το υγρό και ζεστό και φιλόξενο πράμα που ξέρεις. Συνεννοηθήκαμε; Μπράβο. Αυτό εκτιμώ σε σένα: την αντιληπτικότητά σου. Και ταξίδευε που λες η λεξούλα, τι ευλείμων – με ωραία παχιά λιβάδια, τι λειμώνιος – ο του λιβαδιού, τι λειμακίδες – οι νύμφες αυτών των υγρών και ζεστών μερών, αυτές που σου παίρνουν τη μιλιά και μένεις ευσεβής μεν, άλαλος δε. Τέλος πάντων, μην τα πολυλογούμε, αυτό το καταφύγιο, ο λειμών, κάνει μια παφ και τραβάει μια μετάπτωση, ένα άμπλαουτ που λένε οι γλωσσοτέτοιοι, και τσουπ, προκύπτει ο λιμήν, να σε περικλείει και να σε προστα...

Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες

  Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες. Νικολάου Γ. Πολίτου: Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του Ελληνικού λαού. Εκδόσεις «Ιστορική Έρευνα». Τηλ. 3637.570 και 3629.498. Αφηγείται ο Κώστας Παπαλέξης.