Ηλέκτρα

Το επεσήμανε ο Καρλ Γιούνγκ, ως ομόλογο τού οιδιποδείου τού Φρόιντ. Ότι κύριε, δεν είναι μόνο μάνα και γιος, παίζει και μπαμπάς με κόρη. Ψυχοσεξουαλικός ανταγωνισμός. Μάνα και κόρη συνωθούνται στην αναμονή για την προσοχή και την τρυφερότητα του μπαμπά. Μάλιστα. Επιθυμία, αντιπαλότητα και κακός χαμός.

Κι έρχεται η Κάρεν Χόρνεϊ και σου λέει τι ανδροκεντρικές εξυπναδίτσες είναι αυτές παιδιά; Το γυναίκα είναι απείρως περιπλοκότερον απ’ ό,τι μπορεί να στοχαστεί ο μυαλός σας. Σιγά μη βιώνουν φθόνο του πέους τα κοριτσάκια. Αυτός που βιώνει φθόνο και μάλιστα ξεγυρισμένο είναι τα αγοράκια: τον φθόνο της μήτρας, κύριοι – μιλάμε για κομπλεξάρα. Κοινωνικόν το φαινόμενο.

Και τσουπ, να και η Μέλανι Κλάιν. Δεν ξέτε ρε τι λέτε. Ποιος πατήρ και κουραφέξαλα. Η μάνα είναι το βασικό πράμα, και στο κοπέλι και στην κοπέλα. Είναι από την κοριτσίστικη αμφιθυμία προς τη μαμά – πολύ πριν ανακατευτεί ο μπαμπάς στην υπόθεση. Άντε με τις απλοποιήσεις σας.

Αλλά οι άνθρωποι δε διαβάζουν Φρόιντ, ούτε Γιούνγκ, ούτε ξέρουν ποια είναι η Χόρνεϊ και η Κλάιν. Δε διαβάζουν γραμματική. Πιάνουν έναν μαρκαδόρο και γράφουν.

Το σύνδρομον της Ηλέκτρας. Αγάπη μου.