Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Νάιρα

 


Υπερβολές: όχι, στο σκοτάδι δεν μπορεί να δει.

Αλλά γενικώς βλέπει πολύ καλύτερα από τον άνθρωπο, αυτό αληθεύει. Πρόκειται για εργοστασιακή ρύθμιση. Η ίρις παραμένει ορθάνοιχτη και το tapetum lucidum, ένα ανακλαστικό στρώμα κυττάρων πίσω από τον αμφιβληστροειδή της, κάνει ό,τι χρειάζεται: πολλαπλασιάζει το φως που εισέρχεται στο μάτι. Αυτός είναι ο λόγος που καμιά φορά όταν την κοιτάζεις στα μάτια, βλέπεις το βάθος τους να στράφτει. Γιατί είναι σαν καθρέφτης.

Κι όταν έχει πολύ φως, οι μύες της ίριδας μπορούν να κλείσουν τόσο πολύ στενεύοντας που να γίνουν μια ελάχιστη κατακόρυφη σχισμή. Μια μαύρη γραμμούλα.

Ορθάνοιχτη μένει η ίρις κι όταν τσαντιστεί. Χάνεται τελείως το χρώμα κι όλο που βλέπεις είναι δυο μαύρες τρύπες. Δύο κόρες να σε κοιτούν, αβυσσαλέες. Είναι καλύτερα να φοβηθείς και να αλλάξεις δρόμο.

Κι όταν οι κόρες είναι κανονικές και σε κοιτάζει χαλαρά, και χαλαρά κλείσει τα βλέφαρα και τα ξανανοίξει, αργά, αν το κάνει αυτό, ποιος στη χάρη σου. Μόλις σου έστειλε φιλί.

Η Νάιρα από δώ κοιτάζει φιλικά. Διερευνητικά. Ήρεμα. Τι 'ν' τούτο πάλι; σκέψεις τρέχουν στο μυαλό της.

Νάιρα. Που θα πει, η ομορφιά της θεάς Σαρασβάτι (सरस्वती). Ή το φως τής θεάς Σαρασβάτι. Της θεάς τής σοφίας. Της μουσικής και του λόγου. Της μάθησης. Που είναι μέρος της τριάδας, Σαρασβάτι, Λάκσμι και Παρβάτι.

Σανσκριτικά. Νάιρα.




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αθήναι

Φαντάσου έχεις, λέει, μια γλώσσα, ωραία και καλή, και τη μιλάς σ’ ένα μικρό χωργιό που διατηρείς κάπου σε μια εύκρατη περιοχή τού κόσμου. Δεντράκια, ποταμάκια, αμπελάκια, κι έναν Παρθενώνα να σου βρίσκεται. Και φαντάσου ότι πας καλά, οι δουλειές, τα παιδιά, ψωνίζει ο κόσμος, κάτι μοντελάκια που θα γίνουν παγκοσμίως ανάρπαστα εις το διηνεκές, έλα όμως που οι καιροί αλλάζουν, χωργιό με χωργιό τα τσουγκρίζετε, δε βρίσκετε άκρη, ο κόσμος σας είναι πολύ μικρός, γινόστε μπάχαλο, και νάσου εμφανίζεται ένα πιο ρωμαλέο χωργιό και πιο φρέσκο, κάπου στον Βορρά, άλλο πολίτευμα, πιο ορεξάτο απ’ το δικό σου, ανανεωμένο, και σας βάνει σε σειρά, άλλο πνεύμα, μιλάει τη γλώσσα σου, τη βρίσκει πολύ γκιουζέλ και πολύ αποτελεσματική, παίρνει και μερικούς από τους πιο καλούς σου για δασκάλους των παιδιών του, και το καζάνι αρχινάει να κοχλάζει. Ίδιο προϊόν, ίδια μοντελάκια, άλλο μάρκετινγκ. Άλλες τακτικές πωλήσεων. Κι ενώ έτσι έχουν τα πράματα, αίφνης μια Κυριακή και μια γιορτή, μια πίσημον ημέρα, ένας τύπο...

Λιμήν

Лиман. Διαβάζεται λιμάν. Και θα πει λιμάνι – τι άλλο να πει. Αλλά μια στιγμή. Δεν είναι απ’ τα ελληνικά. Είναι απ’ τα τούρκικα. Βαστιέσαι; Βαστήξου: τα ρώσικα δεν την πήραν τη λεξούλα από τα ελληνικά, γιατί και τα ελληνικά από τα τούρκικα την έχουν πάρει. Ξαναβαστήξου. Υπήρχε μια αρχαία λεξούλα, λειμών. Ελληνικά. Το υγρό λιβάδι. Και καθώς οι λεξούλες ταξιδεύουν και μιλάν για πράγματα που μεταξύ τους μοιάζουν, λειμών σήμαινε κι εκείνο το άλλο το υγρό και ζεστό και φιλόξενο πράμα που ξέρεις. Συνεννοηθήκαμε; Μπράβο. Αυτό εκτιμώ σε σένα: την αντιληπτικότητά σου. Και ταξίδευε που λες η λεξούλα, τι ευλείμων – με ωραία παχιά λιβάδια, τι λειμώνιος – ο του λιβαδιού, τι λειμακίδες – οι νύμφες αυτών των υγρών και ζεστών μερών, αυτές που σου παίρνουν τη μιλιά και μένεις ευσεβής μεν, άλαλος δε. Τέλος πάντων, μην τα πολυλογούμε, αυτό το καταφύγιο, ο λειμών, κάνει μια παφ και τραβάει μια μετάπτωση, ένα άμπλαουτ που λένε οι γλωσσοτέτοιοι, και τσουπ, προκύπτει ο λιμήν, να σε περικλείει και να σε προστα...

Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες

  Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες. Νικολάου Γ. Πολίτου: Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του Ελληνικού λαού. Εκδόσεις «Ιστορική Έρευνα». Τηλ. 3637.570 και 3629.498. Αφηγείται ο Κώστας Παπαλέξης.