Άν έχεις πίστη διάβαινε.
Δε θα υπάρξει τίποτε να σε σταματήσει. Αν έχεις πίστη θα μπορέσεις να υπερβείς εαυτόν. Αυτός θα ήταν το μόνο ανίκητο εμπόδιο – μόνο εσύ θα μπορούσες να εμποδίσεις εσένα.
Αν έχεις πίστη. Δηλαδή, αν είσαι μέρος μιας πίστης. Αν κάτι συμμερίζεσαι. Αν κοινωνείς. Και με κοινή γιορτή. Μια φορά τον χρόνο, ας πούμε, στις τόσες του μηνός τάδε, γίνεται το τάδε πράμα. Ευκολομνημόνευτο. Τι γίνεται ακριβώς κάθε τότε; Τίποτε. Τι να γίνεται μια φορά τον χρόνο στις τόσες του μηνός τάδε; Αέρας κοπανιστός. Πρόκειται για συντονιστικό μύθευμα. Συντελείται πουθενά. Εντός μόνο.
Αλλά πιστεύουν οι πιστοί και εορτάζουν. Δεν αφήνονται στην αμφιβολία. Η αμφιβολία είναι ρωγμή. Το αμάρτημα που λέγαν οι παλιοί. Η ατέλεια. Η κερκόπορτα. Από κει που θα εισέλθει η διαβολή. Κι από εντός, να σε θέσει απέναντι στον κόσμο.
Ενώ η πίστη στεγανοποιεί. Ασφαλίζει απέναντι στο σφάλμα. Επουλώνει τη ρωγμή. Εξομαλύνει τη συμμετοχή στο όλον. Και εξ αυτής τη λύτρωση, αν λύτρωση είναι και να γνωρίσεις ποιο μέρος του όντος είσαι.
Είναι μια επιλογή η πίστη. Μια άσκηση. Βέβαια, ποιος πιστεύει στ’ αλήθεια; Είναι τρελό. Τι να πιστέψεις; Ιστορίες με βοσκούς και με κρασιά; Ποιος πιστεύει. Η απλή καρδία πιστεύει. Ενώ στην ευφυΐα προσιδιάζει η πολλαπλότητα. Και η αμφιβολία. Έτσι πάει. Χαζός είσαι να πιστέψεις; Αδύνατον. Μακάρι, αλλά δε μπορείς.
Εκτός αν ευφυΐα είναι να μπορείς. Παρ’ όλ’ αυτά. Εις πείσμα. Μήπως απλή καρδία είναι η μονή σκέψη. Και μήπως ευφυΐα ο συντονισμός μ’ αυτήν και η παραίτηση από την οχλοβοή εντός. Ποιος ξέρει.
Αν έχεις πίστη, διάβαινε.
Γλυκύ μου Έαρ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου