Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ταχύτητα















Δεν ορίζεται με ένα μόνο νούμερο, τόσος χρόνος, τόση μάζα, τόσο μήκος. Όχι. Είναι διάνυσμα. Θες να ξέρεις τη διεύθυνση. Δεν είναι χύμα. Πάνω σε μια ευθεία πάει. Και πάνω εκεί, σ’ αυτήν την ευθεία, θες να ξέρεις και φορά. Προς τα δω ή προς τα κει, ρε παιδί μου. Κι αφού τα ξέρεις αυτά, τότε μόνο λέει να ξέρεις και το κλου: πόσο διάστημα σε πόσο χρόνο. Πάει με χίλια, σου λέει. Διανύει χίλια —χιλιόμετρα εννοείται— σε μιαν ώρα. Έτσι το ’χουμε συνήθειο οι άνθρωποι. Με χιλιόμετρα την ώρα μιλάμε. Ή με μίλια την ώρα, οι ναυταίοι.

Πάντως με την ώρα. Αλλά και με πόσο σου παίρνει ο αέρας τα μαλλιά και ποιος κάθεται δίπλα σου. Μπερδεμένο πράμα η ταχύτητα. Έχει σημασία ποιος είναι δίπλα σου, κι έχει σημασία αν τον γουστάρεις ή όχι. Κι έχει και μεγάλη σημασία αν είναι άνετος. Αν δηλαδή καθώς οδηγάει και παίρνει τις στροφές με χίλια, αν κοντανασαίνει και νιώθει σπουδαίος και ιδρωμένος, λες, άστο καλύτερα παλικάρι μου, πήγαινε σαν άνθρωπος, να γυρίσω το βράδυ σπίτι μου. Και κατεβαίνεις σε πρώτη ευκαιρία.

Αλλά αν είναι κύριος του εαυτού του και το κάνει φυσιολογικά, άνετα και χαλαρά και χωρίς άγχη, τότε έχεις δύο επιλογές: να χαλαρώσεις και να το χιλιοευχαριστηθείς, ή να το δυσκολευτείς το πράμα και να ασκήσεις κριτική. Με ευγένεια.

– Βιαζόμαστε, Σπύρο μου;

Αλλά κι ο πιο ηλίθιος δεν είναι τόσο ηλίθιος. Έχει καταλάβει ότι τού επιστρέφεις το ζήτημα και τώρα πρέπει να βάλει μπρος άλλα μέσα. Αν διαθέτει. Αλλιώς μένει με την απόρριψη κι εκνευρίζεται.

– Γιατί, ρε μωρό, φοβάσαι;

Ε, εκεί έχει χαλάσει. Έκοψε το αυγό. Πρέπει να το πιάσουμε απ’ αλλού. Εφόσον βέβαια υπάρχει αυτό το αλλού. Εφόσον υπάρχει κέφι και διάθεση και δεν έχει ραγίσει το γυαλί. Εφόσον κι εφόσον.

Αφροδιασιακόν η ταχύτητα, λέγαμε. Αρκεί να θες να το παίξεις το παιχνίδι. Η Γη περιστρέφεται με 1.670 χιλιόμετρα την ώρα και το ηλιακό μας σύστημα περιστρέφεται γύρω από το γαλαξιακό κέντρο με περίπου 720.000 χιλιομετράκια την ώρα. Εντάξει; Αλλά δε σου παίρνει ο αέρας τα μαλλιά, και δίπλα σου κάθονται κάτι δισεκατομμύρια άγνωστοι.

Αφροδιασιακό, εφόσον την καταλαβαίνεις. Και τη μοιράζεσαι με τον σωστό άνθρωπο.

Έρως ανίκατε.





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αθήναι

Φαντάσου έχεις, λέει, μια γλώσσα, ωραία και καλή, και τη μιλάς σ’ ένα μικρό χωργιό που διατηρείς κάπου σε μια εύκρατη περιοχή τού κόσμου. Δεντράκια, ποταμάκια, αμπελάκια, κι έναν Παρθενώνα να σου βρίσκεται. Και φαντάσου ότι πας καλά, οι δουλειές, τα παιδιά, ψωνίζει ο κόσμος, κάτι μοντελάκια που θα γίνουν παγκοσμίως ανάρπαστα εις το διηνεκές, έλα όμως που οι καιροί αλλάζουν, χωργιό με χωργιό τα τσουγκρίζετε, δε βρίσκετε άκρη, ο κόσμος σας είναι πολύ μικρός, γινόστε μπάχαλο, και νάσου εμφανίζεται ένα πιο ρωμαλέο χωργιό και πιο φρέσκο, κάπου στον Βορρά, άλλο πολίτευμα, πιο ορεξάτο απ’ το δικό σου, ανανεωμένο, και σας βάνει σε σειρά, άλλο πνεύμα, μιλάει τη γλώσσα σου, τη βρίσκει πολύ γκιουζέλ και πολύ αποτελεσματική, παίρνει και μερικούς από τους πιο καλούς σου για δασκάλους των παιδιών του, και το καζάνι αρχινάει να κοχλάζει. Ίδιο προϊόν, ίδια μοντελάκια, άλλο μάρκετινγκ. Άλλες τακτικές πωλήσεων. Κι ενώ έτσι έχουν τα πράματα, αίφνης μια Κυριακή και μια γιορτή, μια πίσημον ημέρα, ένας τύπο...

Λιμήν

Лиман. Διαβάζεται λιμάν. Και θα πει λιμάνι – τι άλλο να πει. Αλλά μια στιγμή. Δεν είναι απ’ τα ελληνικά. Είναι απ’ τα τούρκικα. Βαστιέσαι; Βαστήξου: τα ρώσικα δεν την πήραν τη λεξούλα από τα ελληνικά, γιατί και τα ελληνικά από τα τούρκικα την έχουν πάρει. Ξαναβαστήξου. Υπήρχε μια αρχαία λεξούλα, λειμών. Ελληνικά. Το υγρό λιβάδι. Και καθώς οι λεξούλες ταξιδεύουν και μιλάν για πράγματα που μεταξύ τους μοιάζουν, λειμών σήμαινε κι εκείνο το άλλο το υγρό και ζεστό και φιλόξενο πράμα που ξέρεις. Συνεννοηθήκαμε; Μπράβο. Αυτό εκτιμώ σε σένα: την αντιληπτικότητά σου. Και ταξίδευε που λες η λεξούλα, τι ευλείμων – με ωραία παχιά λιβάδια, τι λειμώνιος – ο του λιβαδιού, τι λειμακίδες – οι νύμφες αυτών των υγρών και ζεστών μερών, αυτές που σου παίρνουν τη μιλιά και μένεις ευσεβής μεν, άλαλος δε. Τέλος πάντων, μην τα πολυλογούμε, αυτό το καταφύγιο, ο λειμών, κάνει μια παφ και τραβάει μια μετάπτωση, ένα άμπλαουτ που λένε οι γλωσσοτέτοιοι, και τσουπ, προκύπτει ο λιμήν, να σε περικλείει και να σε προστα...

Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες

  Ἡ μαμμὴ καὶ οἱ Νεράιδες. Νικολάου Γ. Πολίτου: Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του Ελληνικού λαού. Εκδόσεις «Ιστορική Έρευνα». Τηλ. 3637.570 και 3629.498. Αφηγείται ο Κώστας Παπαλέξης.